Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με εκατοντάδες διεθνείς κλήσεις από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο προς τις άλλες 25 πρωτεύουσες, βρίσκονται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες για την εξεύρεση ενός συμβιβασμού στο πρόσωπο του επόμενου προέδρου της Κομισιόν.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Καγκελάριος της Γερμανίας Α. Μέρκελ έχει αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο, προσπαθώντας να πείσει τον Ντ. Κάμερον, αλλά και τις κυβερνήσεις Ουγγαρίας, Ολλανδίας και Σουηδίας πως ο Ζ.Κ. Γιούνκερ «δεν θα πρέπει να απορριφθεί από τις πρωτεύουσες αλλά από τις πολιτικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η γερμανική πλευρά, έχοντας φέρει στο ίδιο μήκος κύματος και άλλες κυβερνήσεις που ανήκουν στο ΕΛΚ, ζητεί από τους διαφωνούντες να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, να δοθεί μια δημόσια ευκαιρία στον Ζ.Κ. Γιούνκερ να δράσει ως «εντολοδόχος» και να αναζητήσει την πλειοψηφία στο ΕΚ που θα τον επικυρώσει.

Αν την βρει, τότε το Συμβούλιο των κρατών μελών θα συζητήσει «βαθύτερα για το αν πρέπει να τον προτείνει επισήμως στο ΕΚ».

Γιούνκερ: «Η Ευρώπη δεν θα πρέπει να εκβιάζεται»

Ωστόσο, η καγκελαρία γνωρίζει αρκετά καλά πως στο ΕΚ, η προκαταρκτική στήριξη των σοσιαλιστών δεν θα μεταφραστεί σε πραγματική στήριξη όταν ο Γιούνκερ συγκεκριμενοποιήσει ένα «προγραμματικό πακέτο για την προεδρία του», ενώ το ίδιο αρνητικά τον βλέπουν και οι φιλελεύθεροι.

Παρομοίως, οι σοσιαλιστές δεν ξεχνούν ότι συγκυβερνούν με την Α. Μέρκελ και περιμένουν εναγωνίως μια ανταπόδοση.

Οι φιλελεύθεροι έχουν τη στήριξη μιας κυβέρνησης (Ολλανδία) και ενός πρωθυπουργού πυλώνα της ΕΕ (Κάμερον), ενώ ο υποψήφιός τους συγκεντρώνει τις λιγότερες αρνητικές γνώμες από τους τρεις. Ο Γκυ Φερχόφσταντ είναι αυτό που λέμε «ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής».

Επιπλέον, οι πρόσφατες απειλές του Κάμερον για δημοψήφισμα για την συμμετοχή του ΗΒ στην ΕΕ σε περίπτωση εκλογής Γιούνκερ είναι ένα πολύ δυνατό χαρτί, όπως και οι δηλώσεις Ρέντζι πως δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο στην εκλογή του, δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Η Ιταλία ψήφισε Ευρώπη και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Από την άλλη, διαρροές που προέρχονται από το Συμβούλιο και φέρουν τον Κάμερον να έχει μιλήσει ακόμα και για το θρυλούμενο πρόβλημα που έχει ο Γιούνκερ με το ποτό, δείχνουν πως ο υποψήφιος του ΕΛΚ υποσκάπτεται σε τέτοιο βαθμό που δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτός από την κοινή γνώμη. 

Ρέντζι: «Ο Γιούνκερ δεν είναι ο μόνος υποψήφιος»

Οι εταίροι πρέπει, λοιπόν, να επιλέξουν. Δεν χρειάζεται, όμως, να επιλέξουν κάποιον από τους τρεις (Γιούνκερ, Φερχόφσταντ και Σούλτς).

Υπάρχουν ονόματα όπως αυτό του Φινλανδού πρωθυπουργού Γ. Κατάινεν που μπορούν να λύσουν πολλά χέρια.

Ο Κάμερον δεν θα έλεγε «όχι» ούτε στην Κρ. Λαγκάρντ για παράδειγμα, όμως τα συμφέροντα είναι πολλά, πολυεπίπεδα και οι πάντες έχουν πλήρη αίσθηση τι θα πει διαπραγματευτικό χαρτί.

Πολλοί είναι αυτοί που για να δώσουν τη στήριξή τους στο οτιδήποτε, θα πρέπει να πάρουν κάτι.

Ο Κάμερον θέλει σίγουρα απορρύθμιση του θεσμικού πλαισίου των παρεμβάσεων της ΕΕ στην κοινή αγορά, τις επιχειρήσεις και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ακόμα και να αποτελούν εξαιρέσεις μόνο για τη χώρα του.

Θα ήθελε, επίσης, να κρατήσει την εξωτερική πολιτική της ΕΕ σε αγγλοσαξονικά χέρια, ή τουλάχιστον να έχει στο τιμόνι κάποιον τον οποίο θα μπορεί να κατευθύνει.

Τελεσίγραφο Κάμερον σε Μέρκελ

Η Γερμανία θέλει την ενεργειακή πολιτική. Η Ιταλία και η Γαλλία την οικονομική πολιτική. Πολλές μεσαίες χώρες θα συγκρουστούν για τα καλά χαρτοφυλάκια στην επόμενη Κομισιόν.

Ερωτηματικό αποτελεί τι θα ζητήσει η Ελλάδα και τι ήδη είναι σε θέση να διαπραγματεύεται με τους υποψήφιους προέδρους και τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν.

Διπλωμάτες στις Βρυξέλλες και αξιωματούχοι που παρακολουθούν την ελληνική υπόθεση, προειδοποιούν την Αθήνα να τρέξει από τώρα και να μη χάσει το τρένο των χαρτοφυλακίων.

Έμπειροι παρατηρητές φυσικά συνιστούν στην κυβέρνηση να πράξει «το έξυπνο για μια μικρή χώρα» να κρατήσει το ίδιο πρόσωπο στην επόμενη σύνθεση της Κομισιόν επιδιώκοντας αναβάθμιση.

Κύκλοι της Κομισιόν θεωρούν πως ο ευκολότερος δρόμος να πάρει η Ελλάδα καλύτερο χαρτοφυλάκιο είναι να παραμείνει στην Κομισιόν η Μ. Δαμανάκη για δεύτερη θητεία.

Αφενός, γιατί έχει αποδείξει την αξία της (έμαθε από το μηδέν ένα νέο αντικείμενο και έχει να παρουσιάσει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα), αφετέρου επειδή η Ελληνίδα επίτροπος έχει ήδη ένα ισχυρό δίκτυο στο τεχνοκρατικό κομμάτι της ΕΕ που δεν φτιάχνεται ξανά σε μια μέρα.

Ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να δείξει πως καταλαβαίνει τι σημαίνει για την ελληνική κυβέρνηση η υπόθεση της θεσμικής κατοχύρωσης της ΑΟΖ και των θαλάσσιων συνόρων μέσα από το πακέτο για τη θαλάσσια πολιτική που θα έρθει προς έγκριση στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, ενώ για μια τέτοια απόφαση θα είχε και μηδενική κριτική από την αντιπολίτευση (άρα, η πρόταση να γίνει νωρίτερα και να κερδηθεί καλό χαρτοφυλάκιο).

Η όλη διαδικασία του μοιράσματος των θέσεων, από ό,τι φαίνεται, θα κρατήσει σημαντικά πολύ χρόνο.

Ο νυν πρόεδρος Μπαρόζο δεν φαίνεται να βιάζεται να φύγει από την πλατεία Σουμάν, ενώ κάποιοι από τους υποψηφίους αρχίζουν και τηλεφωνούν σε μεσίτες των Βρυξελλών.

«Όποιος μπαίνει, όμως, στο κονκλάβιο Πάπας, βγαίνει καρδινάλιος». Το ίδιο μπορεί και να ισχύει στην περίπτωση των υποψήφιων διαδόχων του Ζ.Μ. Μπαρόζο για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν.