Ένα βήμα πριν από την προσφυγή στις διατάξεις του πτωχευτικού δικαίου βρίσκεται η αλυσίδα Neoset, η διοίκηση της οποίας ωστόσο δεν επιβεβαιώνει ποιες κινήσεις δρομολογεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα βιωσιμότητάς της.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν σχολιάζονται επισήμως, η εταιρία έχει αιτηθεί έκδοση προσωρινής διαταγής, που θα την προστατέψει από τους πιστωτές της έως ότου εγκριθεί η αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99. Το μόνον βέβαιο είναι ότι η εταιρία παρουσιάζει υψηλές ζημιές, έχει σχεδόν κλείσει το εργοστάσιο παραγωγής που διατηρεί στη Χαλκίδα, και οφείλει στους εργαζομένους (οι οποίοι υπερβαίνουν τα 1.000 άτομα) αμοιβές 4 μηνών.

Στα τέλη του 2011, ακολουθώντας εν πολλοίς το σύνολο του κλάδου εμπορίας και παραγωγής επίπλων, παρουσίαζε δραστική μείωση τζίρου στα 42 εκατ. ευρώ. Οι ζημιές της διαμορφώνονταν στα 7,8 εκατ. ευρώ, ενώ οι υποχρεώσεις ξεπερνούσαν τα 53 εκατ.ευρώ. Για την πορεία των μεγεθών της το 2012 δεν υπάρχει επίσημη πληροφόρηση, ωστόσο σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στη διοίκηση, η εταιρία το Σεπτέμβριο του 2012, εκταμίευσε δόση ομολογιακού δανείου, η οποία δαπανήθηκε για την πληρωμή μέρους των οφειλών της σε προμηθευτές.

Παρόλα αυτά το σημερινό «άνοιγμα» του ομίλου Neoset στην αγορά (προμηθευτές και συνεργάτες) δεν είναι γνωστό. Είναι δε άγνωστη στάση που θα τηρήσει στους συνεργάτες franchisee του ομίλου, οι οποίοι αποτελούν και τον κύριο κορμό του λιανικού της δικτύου.

Μέχρι προ ημερών μάλιστα, παράγοντες της αγοράς και εργαζόμενοι, πληροφορούνταν ότι ο βασικός μέτοχος του ομίλου Neoset, κ.Κωνσταντίνος Αλεξανδράκης βρίσκεται σε επαφές με Αραβες επιχειρηματίες από το Κατάρ, προκειμένου να αναλάβει τον εξοπλισμό ξενοδοχειακών μονάδων στη Μέση Ανατολή.

Οι προσδοκίες μάλιστα που είχε εκθρέψει έκαναν λόγο για συμβόλαια παραγωγής άνω του 1 δισ. ευρώ, παραγγελία που εκτός από δυσθεώρητη για τα μεγέθη της Neoset, ήταν άγνωστο αν θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί από τη δυναμικότητα της παραγωγικής μονάδας που διατηρούσε στη Χαλκίδα.

Πέραν των παραπάνω φημών, εδώ και περίπου ένα χρόνο, διαδίδονταν η είσοδος στρατηγικού επενδυτή στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας (είχε μάλιστα εμπλακεί και το όνομα Ελληνα επιχειρηματία) αλλά και η «κρυφή» υποστήριξη που διέθετε η εταιρία από θεσμικές πηγές.

Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν το φόντο, αλλά δεν εξηγούν την κατάρρευση μιας αμιγώς ελληνικής αλυσίδας, η οποία εξακολουθεί να διαθέτει ισχυρό brand name στην ελληνική αγορά, και είχε προσαρτήσει επίσης τις φίρμες Νεοκατοικείν και Skouropoulos.

Σημειώνεται ότι η εταιρία είχε ήδη από τη δεκαετία του ’90 ξεκινήσει τις εξαγωγές στη ΝΑ Ευρώπη, φθάνοντας μέχρι και τη Ρωσία, καταγράφοντας τότε μια παταγώδη οικονομική αποτυχία. Συνέχισε ωστόσο την εξαγωγική δράση τόσο με επώνυμο προιόν όσο και με προιόντα private label (μέσω της Neowood) ενώ υπήρξε προμηθευτής και του δικτύου Praktiker.