Σπ. Θεοδωρόπουλος: Τα μεγάλα σχέδια, το μπαράζ εξαγορών και η ΙΟΝ

Όποιος τον περασμένο Μάιο, τότε που έκλεισε το deal πώλησης της Chipita στη Mondelez, είχε ποντάρει τα χρήματά του στη συνταξιοδότηση του 65χρονου, σήμερα, επιχειρηματία Σπύρου Θεοδωρόπουλου, απλά θα τα είχε χάσει.

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι του επιχειρηματικού γάμου της χρονιάς, που σήμανε την πώληση της Chipita έναντι 2 δισ. δολαρίων στην πολυεθνική Mondelez και την έξοδο του από τον όμιλο που δημιούργησε, ο κ. Θεοδωρόπουλος απέκτησε το 21,5% της βορειοελλαδίτικης γαλακτοβιομηχανίας ΜΕΒΓΑΛ.

Για κάποιους η είσοδός του στη ΜΕΒΓΑΛ, ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη, λόγω της μακροχρόνιας επιχειρηματικής και προσωπικής σχέσης με την Μαίρη Χατζάκου, που διατηρούσε χαμηλό μειοψηφικό ποσοστό στην Chipita.

Για τον ίδιο η πώληση της Chipita ήταν ένας κύκλος που έκλεισε και η είσοδος στη ΜΕΒΓΑΛ ένας άλλος που άνοιξε. Άλλωστε με βάση την κοσμοθεωρία του δεν υπάρχει Ιθάκη. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά το περασμένο καλοκαίρι σε εκδήλωση του Fortune Greece, «η ζωή δεν σταματά. Είναι ένα ταξίδι. Να μην περιμένουμε ότι θα φτάσουμε κάπου. Να απολαμβάνουμε το ταξίδι. Δεν υπάρχει τέλος. Τέλος υπάρχει όταν αποφασίσει κανείς να αποσυρθεί και όταν φύγει (από τη ζωή)…».

Σε αυτό τον νέο επιχειρηματικό κύκλο είχε αναφερθεί ο κ. Θεοδωρόπουλος στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Ειδική Εκδοση Business Review του Euro2day.gr με τους New York Times τον περασμένο Νοέμβριο.

Τότε στην ερώτησή μας αν η έλευση μεγάλων ξένων funds στην Ελλάδα αποτελεί εμπόδιο για τους Έλληνες επενδυτές, είχε πει: «Όχι. Σε πρώτη φάση δυσκολεύει, αλλά σε δεύτερη φάση διευκολύνει».

Σημείωσε παράλληλα: «εάν θέλεις να επενδύσεις χρήματα στην Ελλάδα, σίγουρα έχουν ανέβει οι αξίες των ελληνικών επιχειρήσεων και οι πολλαπλασιαστές που οι δυνητικοί πωλητές ζητούν να πουλήσουν. Αλλά ταυτόχρονα αυτό δημιουργεί και ένα διαφορετικό κλίμα αξιολόγησης. Διευκολύνει την έξοδο μετά από 3-5 χρόνια, διευκολύνει τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου, διευκολύνει πολλά πράγματα».

Αναφερόμενος στα τιμήματα, είχε ξεκαθαρίσει πως «δεν έχει καμία σημασία πόσο πληρώνεις για να μπεις σε μια εταιρεία. Το πόσο πληρώνεις για να μπεις σε μια εταιρεία είναι συνδυασμός του πόσο πιστεύεις ότι θα πάρεις όταν βγεις».

Μιλώντας για τη Vivartia, -την είχε δημιουργήσει από κοινού με τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο το 2006-, είχε πει: «ήταν μια πολύ επιτυχημένη συγχώνευση που οδήγησε σε μια πολύ επιτυχημένη έξοδο. Όταν κάνουμε μια δουλειά, την κάνουμε για να δημιουργήσουμε αξίες για τους μετόχους... Δημιουργήθηκε η αξία, βγήκαμε γρηγορότερα και ο επιχειρηματικός στόχος επετεύχθη».

Το μπαράζ εξαγορών

Αυτός ο νέος επιχειρηματικός κύκλος του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, που ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Καλοκαιριού, άρχισε να ξετυλίγεται μετά την ολοκλήρωση του deal της Chipita με τη Mondelez και πλέον έχει αρχίσει να παίρνει μορφή.

Στις 4 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε πως απέκτησε τη συμμετοχή που είχε ο όμιλος Olayan στη Νίκας. Ο Σαουδαραβικός όμιλος έχει call option για την απόκτηση 18,8% της αλλαντοβιομηχανίας. Το μεσημέρι της 10ης Φεβρουαρίου, ανακοίνωσε πως από κοινού με το επενδυτικό κεφάλαιο EOS Capital Partners, που διαχειρίζεται ο Απόστολος Ταμβακάκης, προχώρησαν σε κατ’ αρχήν συμφωνία με τους μετόχους της εταιρείας Ελληνικοί Χυμοί ΑΕΒΕ για τη συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της. Η εταιρεία Ελληνικοί Χυμοί εμφάνισε το 2020 (τελευταίος δημοσιευμένος ισολογισμός) πωλήσεις 22,629 εκατ. ευρώ.

Χθες Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου, έκανε γνωστό πως έχει υπογράψει δεσμευτική συμφωνία για την απόκτηση της βορειοελλαδίτικης βιομηχανίας Έδεσμα και της συνδεδεμένης με αυτή εταιρείας Αμβροσία. Οι δυο εταιρείες πραγματοποιούν πωλήσεις ύψους 45 εκατ. ευρώ ετησίως.

Και έπεται συνέχεια άμεσα. Πηγές με γνώση, αναφέρουν στο euro2day.gr ότι βρίσκεται σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις, με τους μετόχους της Κρητικής βιομηχανίας ΚΡΕΜΕΛ που δραστηριοποιείται στον κλάδο των plant based προϊόντων και κάνει τζίρο περί τα 16 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος πάντως σε σχετική ερώτηση του euro2day.gr, περιορίσθηκε να πει «no comment».

Το φλερτ με την ΙΟΝ

Σιγή ασυρμάτου από την πλευρά του Σπύρου Θεοδωρόπουλου υπάρχει για την πληροφορία που μετέδωσε το Euro2day.gr για το ενδιαφέρον του για την ΙΟΝ.

Ένα «φλερτ» που όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν και έχουν παρακολουθήσει τα επιχειρηματικά του βήματα, βαστά αρκετά χρόνια. Για αρκετούς στην αγορά, πάντως, ένας γάμος της ΙΟΝ με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο και του fund & friends που έχει συστήσει με τη συμμετοχή-χρηματοδότηση γνωστών επιχειρηματιών, βγάζει νόημα.

Γνωστός χρηματοοικονομικός σύμβουλος που μίλησε στο Euro2day.gr «ποντάρει τα λεφτά του» όπως είπε χαρακτηριστικά, στην ευόδωση αυτού του deal. Για τον ίδιο η συμφωνία έχει νόημα για τον κ. Θεοδωρόπουλο, που γνωρίζει όσο λίγοι τον κλάδο των γλυκών σνακς όπως είπε, την ΙΟΝ που θα μπορούσε να γίνει ένα παγκόσμιο brand και για την εθνική οικονομία.

Η ΙΟΝ είναι το «brand των brands», που θα ήθελαν να αποκτήσουν πολλοί επίδοξοι επενδυτές και δη μεγάλοι πολυεθνικοί κολοσσοί που δεν κατάφεραν να την κουνήσουν από τον θρόνο της δεκαετίες τώρα.

Διατηρεί την πρώτη θέση στον κλάδο των σοκολατοειδών, με μερίδιο στη λιανική στο 33-34%. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Mondelez -η πολυεθνική που εξαγόρασε την Chipita- με μερίδιο κοντά στο 30%. «Έχει ένα από τα καλύτερα προϊόντα, η ποιότητα του οποίου δεν έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων και υψηλό περιθώριο κέρδους», λέει γνωστός επιχειρηματίας στο Euro2day.gr. Σύμφωνα με τον ίδιο, αν οι μέτοχοι της ΙΟΝ αποφασίσουν να πουλήσουν, αυτός που θα πάρει την ΙΟΝ δεν θα προσθέσει απλά έναν τζίρο κοντά στα 100 εκατ. ευρώ θα αποκτήσει ένα ισχυρό brand, το «Άγιο Δισκοπότηρο» όπως το χαρακτήρισε, της ελληνικής επιχειρηματικής ιστορίας.

Η σοκολατοβιομηχανία πάντως, 28ώρες μετά το δημοσίευμα του Euro2day.gr, το διέψευσε, ανακοινώνοντας πως: «η διοίκηση της εταιρείας γνωστοποιεί ότι δεν έχει υπάρξει οποιαδήποτε πρόταση ή συζήτηση επί του θέματος αυτού». Οι πληροφορίες του Euro2day.gr επιμένουν ότι έχει υπάρξει συγκεκριμένη πρόταση από την πλευρά του επιχειρηματία.

Όμως το ακόμη πιο ενδιαφέρον στη λιτή ανακοίνωση της ΙΟΝ, είναι ότι η εταιρεία δεν αναφέρει πουθενά ότι η σοκολατοβιομηχανία δεν πωλείται. Και αυτό έχει πυροδοτήσει ακόμη περισσότερα σενάρια, ενώ αρκετοί δεν αποκλείουν να εμφανιστούν και άλλοι επίδοξοι μνηστήρες.

Η δημιουργία εθνικού πρωταθλητή

Το «κλειδί» βέβαια για το τι μέλλει γενέσθαι με την ΙΟΝ το κρατούν οι μέτοχοι της. Αν έχουν ένα αρραγές μπλοκ στη λογική του «δεν πουλάω» ή κάποιοι εξ αυτών βλέπουν την επιχειρηματική ευκαιρία η εταιρεία να ενταχθεί σε ένα μεγαλύτερο σχήμα.

Σε ότι αφορά τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο ποτέ δεν έκρυψε την πρόθεση του να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο ελληνικό όμιλο τροφίμων. Το έκανε το 2006 όταν η Chipita του, συγχωνεύτηκε με τη ΔΕΛΤΑ και σχημάτισαν τη Vivartia A.E., την οποία αγόρασε έναν χρόνο αργότερα η MIG. Από την 1η Σεπτεμβρίου 2006 μέχρι τις 15 Απριλίου του 2010, παρέμεινε στο σχήμα ως διευθύνων σύμβουλος της Vivartia και αποχώρησε το καλοκαίρι του 2010 αγοράζοντας, μαζί με τον όμιλο Olayan και Έλληνες επενδυτές, την Chipita.

Σήμερα με τις κινήσεις που κάνει και τα deals που έχει στα σκαριά, είναι προφανές ότι θέλει να δημιουργήσει έναν εθνικό πρωταθλητή. Έναν όμιλο εταιρειών με «μαγιά» πωλήσεων άνω των 400 εκατ. ευρώ που σκοπεύει, όπως λένε στελέχη της αγοράς, να πολλαπλασιάσει μέσω της διεθνοποίησης του.

Μέχρι στιγμής οι εταιρείες που έχει συγκεντρώσει, δηλαδή η Νίκας, η Wonderplant, οι Έδεσμα-Αμβροσία, η Ελληνικοί Χυμοί, και η Chipita Foods -ελέγχεται από τους παλαιούς μετόχους της Chipita και περιλαμβάνει διάφορες συμμετοχές όπως αυτή της κοινοπραξίας με τη Britannia Industries στην Ινδία-, πραγματοποιούν τζίρο άνω των 180 εκατ. ευρώ. Σε αυτή την πράξη δεν περιλαμβάνεται το 21,5% της ΜΕΒΓΑΛ.

Όσοι τον γνωρίζουν και έχουν πορευτεί κάποια στιγμή μαζί του, «ποντάρουν» στην επιτυχία του νέου εγχειρήματος του. Κάποιοι τον «βλέπουν» ως ανάχωμα στην επέλαση των ξένων funds εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να είναι ένας από τους Έλληνες επιχειρηματίες που θα φτιάξουν εθνικούς πρωταθλητές.

Κάποιοι άλλοι αν και τον θεωρούν συγκεντρωτικό και «one man show», τον χαρακτηρίζουν έξυπνο, με εξαιρετική αντίληψη επιχειρηματία, που διαβάζει τι χρειάζεται ένα προϊόν, σε επίπεδο παραγωγής, κατανάλωσης και αγοράς, ο οποίος έχει ένα όνομα που του ανοίγει τις πόρτες των τραπεζών.

Υπάρχουν όμως και εκείνοι που διατηρούν αρκετές αμφιβολίες για το τι πάει να κάνει. Θεωρούν υπερβολικά υψηλά τα τιμήματα που έχει δώσει για εταιρείες που δραστηριοποιούνται κυρίως στην Ελλάδα και σε κλάδους που ο ίδιος, όπως λένε, δεν έχει εμπειρία.