Τα σχέδια των ελληνικών ομίλων για ρευστοποιήσεις θυγατρικών εταιριών και ακινήτων, προκειμένου να βελτιώσουν τη ρευστότητα και την ανταγωνιστικότητα - Χαρακτηριστικά παραδείγματα από τη Σοφοκλέους.

Η πώληση συμμετοχών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων έχει καταστεί πλέον μία από τις σημαντικότερες μεθόδους αντίδρασης των εισηγμένων εταιριών απέναντι στην οικονομική κρίση, καθώς έτσι ενδυναμώνουν τη θέση τους στο μακροπρόθεσμο διάστημα και επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στις σπουδαιότερες αγορές τους.

Σε αντίθεση με την εποχή της οικονομικής ανάπτυξης -έως και το 2008-, κατά την οποία οι ισχυροί όμιλοι ήταν εκείνοι που πρωτοστατούσαν στις εξαγορές και στις επενδύσεις, στην περίοδο της κρίσης πολλές φορές οι επιχειρηματικοί όμιλοι προτιμούν να κερδίσουν πόντους στον ανταγωνισμό μέσα από τις ρευστοποιήσεις.

Κλειδί μάλιστα της επιτυχίας είναι ένας όμιλος να έχει επενδύσει σε εταιρίες και σε ακίνητα που μπορούν στις δύσκολες μέρες να προσελκύσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον.

Είναι αλήθεια ότι πλήθος θυγατρικές έχει βγει στην αγορά προς πώληση, χωρίς ωστόσο να ενδιαφέρεται κανένας... Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις τον ρόλο του... προξενητή προσπαθούν να παίξουν οι πιστώτριες τράπεζες, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία λόγω και της τρέχουσας συγκυρίας.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για την πλειονότητα των ακινήτων και ενδεικτική είναι η δήλωση προέδρου εισηγμένης εταιρίας χαμηλής κεφαλαιοποίησης: "Θα θέλαμε να μειώσουμε τον τραπεζικό μας δανεισμό και έτσι έχουμε βγάλει προς πώληση ακίνητο που εδώ και χρόνια δεν χρησιμοποιούμε για λειτουργικούς σκοπούς. Το πρόβλημα δεν είναι ότι μας το ζητάνε σε χαμηλές τιμές, αλλά το γεγονός ότι εδώ και τόσους μήνες δεν μας έχουν πάρει ούτε καν στο τηλέφωνο".

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θεωρείται επιτυχία η πώληση θυγατρικών από ελληνικές τράπεζες, καθώς με αυτόν τον τρόπο οι ελληνικοί όμιλοι βελτιώνουν τη ρευστότητά τους και ανεβάζουν τον δείκτη κεφαλαιακής τους επάρκειας, αφού συνήθως οι θυγατρικές τους διαθέτουν δείκτη χορηγήσεων προς καταθέσεις πολύ υψηλότερο του 100%.

Έτσι, θετικές κινήσεις θεωρήθηκαν: α) Οι πωλήσεις πλειοψηφικού ποσοστού της Eurobank στην πολωνική θυγατρική της, β) Οι πωλήσεις του μεγαλύτερου ποσοστού που διέθετε η Marfin-Λαϊκή στη θυγατρική της Αυστραλίας (άντληση 142,9 εκατ., κέρδη 52,7 εκατ., πρόσθετες συνέργιες κ.λπ.), γ) Η πρόθεση της Εθνικής Τράπεζας να διαθέσει ένα πακέτο μετοχών της τουρκικής Finansbank.

Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι η τρόικα πιέζει τις ελληνικές τράπεζες να ρευστοποιήσουν συμμετοχές τους που διαθέτουν στο εξωτερικό τουλάχιστον σε χώρες που με βάση τα σημερινά δεδομένα δεν είναι στρατηγικής σημασίας για το μέλλον.

O OTE έχει εκφράσει τη βούλησή του να ρευστοποιήσει το 20% της συμμετοχής του στον σερβικό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό (προκειμένου να αντλήσει κάτι παραπάνω από 500 εκατ. ευρώ και να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις του στην Ελλάδα), ενώ επίσης ανοιχτό παραμένει τι θα γίνει τελικά και με την παρουσία του στη Ρουμανία.

Η αγορά υποδέχτηκε θετικά την ανακοίνωση του Υγεία για πώληση της θυγατρικής του στην Τουρκία. Όσο και αν αυτή έγινε λόγω νομικών και λοιπών προβλημάτων, η κίνηση της πώλησης θα ενισχύσει τη ρευστότητα του ομίλου (22 εκατ. δολάρια μετρητά), θα βελτιώσει την κερδοφορία (7 εκατ. η ζημία της θυγατρικής για το 2009) και θα δώσει την ευκαιρία στην εισηγμένη να επικεντρωθεί καλύτερα στις υπόλοιπες χώρες δραστηριοποίησής της.

Άλλες περιπτώσεις

Η Yalco ρευστοποίησε πέρυσι τη θυγατρική της στην Ουγγαρία, προκειμένου να αποφύγει την οικονομική αιμορραγία που της προκαλούσε

Η Atlantic ρευστοποιεί συνεχώς καταστήματά της για να περιορίσει τις πολλές υποχρεώσεις της.

Διαθέσιμα προς πώληση ακίνητα διαθέτουν πολλές εισηγμένες εταιρίες, μεταξύ των οποίων είναι η Fourlis Συμμετοχών, η Sanyo Holdings, η Βιοχάλκο, η Ελφίκο, η Cardico, ο όμιλος Axon, η Πετρόπουλος, η Rilken, η Μαθιός Πυρίμαχα, η Μουζάκης, η Βιοκαρπέτ, η ΛΑΝΑΚΑΜ κ.ά. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα αμφίβολα αν θα γίνουν κάποιες πωλήσεις, λόγω: α) του χαμηλού έως και ανύπαρκτου επενδυτικού ενδιαφέροντος, β) της απροθυμίας αρκετών εταιριών να... σκοτώσουν τα ακίνητά τους στην τρέχουσα δυσμενή συγκυρία, προτιμώντας να περιμένουν καλύτερες μέρες στο μέλλον.