Διαπραγματεύσεις σε «κινούμενη άμμο»

Σε ένα ομιχλώδες σκηνικό, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, κυβέρνηση και δανειστές ξαναπιάνουν σήμερα στην Αθήνα το νήμα των διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ να ξεκαθαρίζει (δια της επιστολής Λαγκάρντ στον Αλέξη Τσίπρα) πως παρότι επιθυμεί γρήγορη ολοκλήρωση «απέχουμε πολύ ακόμη από ένα συνεκτικό πρόγραμμα που μπορώ να παρουσιάσω στο Εκτελεστικό μας Συμβούλιο».

Σήμερα το μεσημέρι, η ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης αναμένεται να έχει την πρώτη συνάντηση με το κουαρτέτο. Στο τραπέζι, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, με τα έως τώρα δεδομένα θα βρίσκονται άπαντες. Ντέκλαν Κοστέλο από την Κομισιόν, Ράσμους Ρέφερ από την ΕΚΤ, Νίκολα Τζιαμαρόλι από τον ESM και η Ντέλια Βελκουλέσκου από το ΔΝΤ.

Το κλίμα στην πρώτη αυτή συνάντηση, δύσκολα δεν θα είναι συγκρουσιακό. Μόλις χθες πηγές του περιβάλλοντος του υπουργού Οικονομικών καταλόγιζαν στο Ταμείο αδυναμία κατανόησης των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα, η διαρροή της συνομιλίας Τόμσεν Βελκουλέσκου προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ίδιου του Πρωθυπουργού και ένα νέο γύρο αναζήτησης διεθνών πολιτικών συμμαχιών.

Κυβέρνηση και ΔΝΤ είναι ξεκάθαρο, από την πλευρά της Αθήνας πως βρίσκονται σε «πόλεμο», παρά το γεγονός ότι το Ταμείο είναι ίσως ο πιο ισχυρός σύμμαχος της χώρας στις προσπάθειες οριστικής και άμεσης διευθέτησης του χρέους.

Παρά ταύτα, ο στόχος για την ελληνική πλευρά παραμένει η συμφωνία εντός του προσεχούς δεκαημέρου. Τον στόχο αυτό φάνηκε να συμμερίζεται και η πλευρά της Ευρώπης, τουλάχιστον έως το απόγευμα της Παρασκευής οπότε ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του EuroWorking Group, βάζοντας βέβαια στο τραπέζι την παράμετρο της «πολιτικής βούλησης». Και πολιτική βούληση εν προκειμένω , δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από σημαντικές υπαναχωρήσεις για να κλείσει ένα πακέτο μέτρων 5,4 δισ. ευρώ, ανοίγοντας το δρόμο όχι για τη δόση των 5,7 δισ. ευρώ η οποία εκκρεμεί από τα τέλη του περασμένου έτους αλλά για μία ακόμα διαπραγμάτευση αυτή τη φορά ανάμεσα στην Ε.Ε και το ΔΝΤ για το θέμα του χρέους και τη δοσολογία δημοσιονομικών μέτρων- διευθέτησης.

Η διαρροή της συνομιλίας Τόμσεν –Βελκουλέσκου στα WikiLeaks έδειξε (και η επιστολή Λαγκάρντ μάλλον επιβεβαίωσε) ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν είναι καθόλου διατεθειμένο να βάλει νερό στο κρασί του.

Ακόμα και εάν η κυβέρνηση και το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών συμφωνήσουν σε μέτρα 3% του ΑΕΠ έως -το αργότερο- τις 12 Απριλίου, το παιχνίδι για τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο Μνημόνιο είναι ξεκάθαρο ότι θα χοντρύνει πολύ.

Η κόντρα στο «ιδανικό» σενάριο θα περιλαμβάνει για την Ελλάδα εκτός από ένα ακόμα σκληρό πακέτο μέτρων και άμεση διευθέτηση του χρέους, προκειμένου να μη συνεχιστεί το σπιράλ της αδιέξοδης ανατροφοδοτούμενης ύφεσης.

Η Ευρώπη όμως, κατά την οπτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όπως φάνηκε από τις διαρροές στο WikiLeaks, εκτιμάται πως δεν είναι ακόμα σε θέση να δώσει άμεση λύση στο ελληνικό πρόβλημα χρέους.

Η Ελλάδα, βρίσκεται για μία ακόμα φορά στη μέση. Το ΔΝΤ θέλει πιο σκληρά μέτρα ή ελάφρυνση χρέους πολλαπλάσια της αρχικά απαιτούμενης αν το «πακέτο» είναι μικρότερο, η ελληνική κυβέρνηση εκτιμάται πως ούτε πολιτικά, αλλά ούτε και κοινωνικά αντέχει να δώσει περισσότερα από όσα παζαρεύει το τελευταίο διάστημα και η Ε.Ε επιδιώκει μια συμβιβαστική λύση στο μέτωπο των μέτρων χωρίς καμία σαφή δέσμευση για το χρέος.

Για μια κυβέρνηση η οποία πιέζεται παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας με το προσφυγικό και το κύμα κοινωνικών αντιδράσεων το οποίο αναμένεται να αναζωπυρωθεί μόλις φτάσουν στο κατώφλι της Βουλής οι πρώτες διατάξεις νόμου, ο νέος γύρος διαπραγμάτευσης συνιστά τουλάχιστον τεράστια πρόκληση.