Στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων

Υπό την κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τίθεται το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, το οποίο αποτελεί ένα από τα "καυτά" ζητήματα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών.

Το Δ΄ τμήμα του ΣτΕ, μετά από προσφυγή της "ΑΓΕΤ Γενική Εταιρεία Τσιμέντων Ηρακλής" του ομίλου Lafarge, απέστειλε προδικαστικό ερώτημα προκειμένου να διαπιστωθεί εάν είναι συμβατή η ελληνική νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ΑΓΕΤ προσέφυγε στο ΣτΕ όταν, οι ομαδικές απολύσεις τις οποίες ζήτησε (και αφορούσαν την διετία 2011-13) δεν εγκρίθηκαν από τον υπουργό Εργασίας.

Οι εργαζόμενοι κλήθηκαν σε διαβούλευση αλλά δεν ανταποκρίθηκαν και η εταιρία προσέφυγε στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας που γνωμοδότησε (24.4.2013) ότι οι απολύσεις που ζητούσε η τσιμεντοβιομηχανία δεν έπρεπε να γίνουν, καθώς δεν υπήρχε επαρκής αιτιολογία από την πλευρά της εταιρείας. Αμέσως μετά την απόφαση επικύρωσε ο υπουργός Εργασίας.

Η εταιρία προσέφυγε στο ΣτΕ υποστηρίζοντας πως ο νόμος 1387/1983 για τις ομαδικές απολύσεις είναι αντίθετος στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και το Δ΄ Τμήμα με Πρόεδρο την Αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον Σύμβουλο Επικρατείας Κωνσταντίνο Κουσούλη, απέστειλε με την υπ' αριθμ. 1254/2015 απόφασή του δύο προδικαστικά ερωτήματα στο Δ.Ε.Ε. ως προς την συμβατότητα του Ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο:

1) Είναι σύμφωνη με την Οδηγία 98/59/ΕΚ ή τα άρθρα 49 και 63 της ΣΛΕΕ εθνική διάταξη (νόμος 1387/1983), η οποία θεσπίζει ως προϋπόθεση για τη διενέργεια ομαδικών απολύσεων την εκ μέρους του υπουργείου Εργασίας έγκριση των ομαδικών απολύσεων με κριτήρια: α) τις συνθήκες της αγοράς εργασίας, β) την κατάσταση της επιχείρησης και γ) το συμφέρον της εθνικής οικονομίας;

2) Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αποφατική, τότε εθνική νομοθετική διάταξη με το ανωτέρω περιεχόμενο είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της Οδηγίας 98/59/ΕΚ ή την ΣΛΕΕ, εφόσον συντρέχουν σοβαροί κοινωνικοί λόγοι, όπως οξεία οικονομική κρίση και ιδιαίτερα αυξημένη ανεργία;