H έκπληξη πολιτικών παραγόντων, ξένων μέσων ενημέρωσης αλλά και απλών πολιτών για την αποφυλάκιση τριών (ως τώρα) βουλευτών και αρκετών στελεχών της Χρυσής Αυγής δεν είναι καθόλου παράξενη.
Επί μέρες, με αρχή το πρωί του Σαββάτου, οπότε και έγιναν οι «θεαματικές» συλλήψεις, στα ηλεκτρονικά μίντια υπήρξε πραγματικός καταιγισμός από ρεπορτάζ, στο σύνολο των οποίων αναφέρονταν βαρύτατες κακουργηματικές κατηγορίες, ξεκινώντας από τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και φτάνοντας ως τη διενέργεια φόνων και την απόπειρα τέλεσης ανθρωποκτονιών «κατά συρροή».
Με θλίψη παρατηρώ ότι στα ίδια ρεπορτάζ το τεκμήριο της αθωότητας (βασικό χαρακτηριστικό ενός δημοκρατικού συστήματος) φαινόταν να έχει πάει... περίπατο, ενώ κρίσιμα και μη αποσπάσματα της δικογραφίας, είτε επρόκειτο για μαρτυρικές καταθέσεις, είτε για κείμενα παρακολουθήσεων από τη «μυστική υπηρεσία» ΕΥΠ, είτε και για σχεδιαγράμματα «ροής» επικοινωνιών από τις ίδιες παρακολουθήσεις, έγιναν «φέιγ βολάν».
Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που «τόλμησαν» να παρατηρήσουν δημοσίως (ανάμεσά τους κάποιοι νομικοί και συνταγματολόγοι) ότι η όλη κινητοποίηση φαίνεται να έχει εμφανή σημάδια «πίεσης», προχειρότητας, ενδεχομένως και οριακής συνταγματικής νομιμότητας, ή ότι από όσα κυκλοφορούσαν για τη δικογραφία και το πόρισμα φαινόταν να υπάρχουν «κενά» που ίσως να έκαναν δύσκολη την επερχόμενη δικανική πορεία.
Οι χθεσινές εξελίξεις, όμως, φαίνεται -σε πρώτη φάση- πως τους δικαιώνουν.
Αν το κατηγορητήριο είναι τόσο «βαρύ» και τόσο «δεμένο», αν για τον Κασιδιάρη και τους υπόλοιπους προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ότι είναι «εγκέφαλοι» και μέρη της ηγεσίας μιας εγκληματικής οργάνωσης, τότε πώς είναι δυνατόν να μην κρίνονται ύποπτοι φυγής και τέλεσης νέων αδικημάτων;
Η δικαιολογία που διάβασα κάπου ότι τώρα πια η δράση τους είναι γνωστή και παρακολουθούνται(!) μου φαίνεται τουλάχιστον αστεία, καθώς το ερώτημα δεν είναι τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ίδιοι (σε ό,τι αφορά την άμεση τέλεση εγκληματικών πράξεων), αλλά τι εντολές θα μπορούσαν να δώσουν σε τρίτους ως προς την περαιτέρω δράση της «οργάνωσης».
Εν ολίγοις, μέχρι στιγμής αντιλαμβάνομαι τα εξής: Η κυβέρνηση μέσω του κ. Δένδια έσπευσε να κινητοποιήσει τις διαδικασίες της έννομης τάξης (που επί καιρό ήσαν μάλλον... αδρανείς) με τρόπο, όμως, πρωτοφανή για τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών, υπηρετώντας τη σκοπιμότητα της στιγμής.
Όμως η υπόθεση δεν έχει (ακόμη;) δεθεί δικονομικά με τρόπο που να επιτρέπει στους ανακριτές και στους εισαγγελείς να προφυλακίσουν, παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Τέτοιου είδους άτσαλοι χειρισμοί εγκυμονούν σοβαρότατους κινδύνους.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αποφυλακισθέντες έσπευσαν να «πανηγυρίσουν», καταγγέλλοντας πολιτικές διώξεις, μιλώντας απαξιωτικά για τον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας μας και δηλώνοντας εν πολλοίς «αλύγιστοι». Γεγονός που υπογράμμισαν -μπροστά στις κάμερες- και με τη βίαια προσβλητική συμπεριφορά τους απέναντι στους δημοσιογράφους.
Όποια κι αν είναι η περαιτέρω πορεία των εξελίξεων, η «ζημιά» χθες έγινε.
Κι έγινε διότι μια σοβαρότατη υπόθεση, που θα έπρεπε να εκτυλιχθεί οργανωμένα, με ψυχραιμία και με απόλυτη τήρηση κάθε είδους δεοντολογίας, ακριβώς για να καταδείξει τη λειτουργία ενός ευνομούμενου και σοβαρού κράτους, αφέθηκε να εξελιχθεί σε επικοινωνιακό πανηγύρι, με άπειρες δόσεις νεοελληνικής υπερβολής, εγείροντας από ορισμένες πλευρές και υπόνοιες για υπέρβαση των ορίων της ορθά λειτουργούσης Δημοκρατίας.
Δεν έχω αμφιβολία ότι το μιντιακό μπαράζ των τελευταίων ημερών θα αποθαρρύνει ένα μέρος όσων έδειχναν συμπάθεια ή έδιναν ψήφο στη Χρυσή Αυγή, είτε διότι όντως είδαν να αποκαλύπτεται ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που γνώριζαν ή νόμιζαν ότι γνώριζαν, είτε και λόγω φόβου.
Θεωρώ όμως πιθανό ότι υπάρχει κι ένα άλλο τμήμα των «συμπαθούντων» που ενδεχομένως να θεωρήσει ότι η τροπή που φάνηκε χθες να λαμβάνει η υπόθεση φανερώνει στοιχεία πολιτικής σκοπιμότητας. Κι αυτό ενδέχεται να τους στρέψει ακόμη περισσότερο προς τον συγκεκριμένο σχηματισμό.
Το σίγουρο είναι ότι οι μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες για τη Χρυσή Αυγή θα συνεχίσουν να απασχολούν την επικαιρότητα.
Στο μεταξύ όμως, μεσολαβούν εκλογές. Δημοτικές, ευρωπαϊκές, ίσως και εθνικές εκλογές. Ας προσέξουν λοιπόν οι ιθύνοντες. Διότι μέχρι τώρα φαίνεται ότι επιχειρούν την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής με τα μυαλά στα... μίντια, κι όχι στην ουσία.
Ότι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο μόνον επικοινωνιακά και «κατασταλτικά», αδιαφορώντας για τα βαθύτερα αίτιά του.
Κι αυτό στην πορεία μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι...