Η αμερικανική αγορά «διώχνει» τα πράσινα ομόλογα

Οι νομικές διαδικασίες περιορίζουν τις εταιρικές πωλήσεις «πράσινων» ομολόγων στη Βόρεια Αμερική. Η φυγόδικη κουλτούρα και οι κανόνες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που «φρικάρουν κόσμο».

Η αμερικανική αγορά «διώχνει» τα πράσινα ομόλογα
  • της Kate Allen

Οι εταιρείες που επιδιώκουν να αυξήσουν τη χρηματοδότηση με ταμπέλα «πράσινη», αποφεύγουν την αμερικανική αγορά λόγω των φόβων ότι το υποθετικά φιλικό προς το περιβάλλον χρέος δεν θα ανταποκρίνεται στα αυστηρά νομικά πρότυπα της χώρας, που αποσκοπούν στην προστασία των επενδυτών.

Μεγάλο μέρος της γραφειοκρατίας που εμπλέκεται στην έκδοση πράσινων ομολόγων -συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών προτύπων, της προγραμματισμένης χρήσης των εσόδων και της ανεξάρτητης αποτίμησης των διαπιστευτηρίων του εκδότη- δεν περιλαμβάνεται στην επίσημη νομική τεκμηρίωση κατά τη στιγμή της πώληση του ομολόγου.

Αυτό αφήνει τον πωλητή τέτοιου χρέους αλλά και τις τράπεζες και τους δικηγόρους που συμμετέχουν στη συμφωνία, ευάλωτους σε νομικές προκλήσεις υπό το νόμο της Νέας Υόρκης, σύμφωνα με διάφορους τραπεζίτες και σύμβουλους που εμπλέκονται στη βιομηχανία των «πράσινων» ομολόγων.

Ενας τραπεζίτης που συμβουλεύει για τα «πράσινα» ομόλογα είπε: «Πολύ λίγοι εκδότες εκδίδουν στις ΗΠΑ, επειδή φοβούνται τον κίνδυνο να εμπλακούν σε δικαστικό αγώνα -κάποιο "έξυπνο" hedge fund θα μπορούσε να βρει έναν τρόπο για να υποστηρίξει ότι δεν έχουν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της χρήσης των εσόδων ή κάτι τέτοιο».

Τα μισά από τα «πράσινα», «κοινωνικά» και με ετικέτα αειφορίας, που πουλήθηκαν το 2017 ήταν από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία, σύμφωνα με τα στοιχεία από το Dealogic και το Bloomberg. Λιγότερο από το ένα πέμπτο ήταν από τη Βόρεια Αμερική.

H δεξαμενή των «κοινωνικά υπεύθυνων» επενδυτικών προϊόντων στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί από τα 3,7 τρισ. δολάρια το 2012 στα 8,7 τρισ. δολάρια πέρυσι, σύμφωνα με τη Moody’s, αλλά υστερεί έναντι της Ευρώπης, όπου η αγορά έφτασε τα 12 τρισ. δολάρια πέρυσι.

Η αμερικανική αγορά κυριαρχείται από δανειολήπτες που είναι κρατικές και τοπικές κυβερνήσεις και άλλους οργανισμούς, όπως ο Fannie Mae, που ήταν στην κορυφή των τσαρτ «Climate Bonds Initiative» των αμερικανικών εκδοτών πέρυσι, αντλώντας τα 25 δισ. δολάρια μέσω «πράσινων» ενυπόθηκων δανείων. Αυτοί οι δανειολήπτες έχουν την ικανότητα να συμμορφώνονται με αυστηρά πρότυπα ελέγχου.

Το ερώτημα πώς οι εκδότες μπορούν να πείσουν τους επενδυτές για τα περιβαλλοντικά τους διαπιστευτήρια γίνεται ολοένα και πιο πιεστικό, καθώς αναπτύσσεται η αγορά βιώσιμων επενδύσεων. Η Πολωνία τον προηγούμενο μήνα έγινε το πρώτο κράτος που εκδίδει ένα δεύτερο «πράσινο» ομόλογο, μία κίνηση που δέχθηκε κριτική από κάποιους επενδυτές που ένιωσαν ότι η πολιτική ατζέντα της πολωνικής κυβέρνησης υπονόμευσε τα «πράσινα» προσόντα της.

Οι εκδότες που έχουν πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές της Νέας Υόρκης πρέπει να συμμορφώνονται με τον κανόνα 144α της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ο οποίος είναι πιο αυστηρός από το αντίστοιχο νομικό πρότυπό της για εξωχώρια έκδοση, γνωστό ως Κανονισμό S, σύμφωνα με συμβούλους που συνεργάζονται με εκδότες ομολόγων. Η άντληση κεφαλαίων στις ευρωπαϊκές αγορές καλύπτεται από τον Κανονισμό S.

Ο Sean Kidney, διευθύνων σύμβουλος του «Climate Bonds Initiative», είπε ότι οι κανόνες της εγχώριας SEC «φρικάρουν τον καθένα».

Ο κανόνας 144α περιλαμβάνει αυστηρά πρότυπα αξιοπιστίας και αυστηρή προσέγγιση παράθεσης. Σε αντίθεση με τη Reg-S, που περιλαμβάνει σχετικά περιορισμένη παράθεση στοιχείων όσο αφορά τη χρήση των εσόδων, σύμφωνα με δικηγόρους κεφαλαιαγοράς.

«Σύμφωνα με τους κανόνες της SEC, πρέπει να ενταχθούν τα έγγραφα των "πράσινων" ομολόγων στην αίτηση και έτσι οι νομικές συνέπειες είναι πολύ πιο σοβαρές από ό,τι στην Ευρώπη», είπε ο κ. Kidney. «Υπάρχει επίσης μια πιο "φιλόδικη" κουλτούρα και έτσι οι εταιρείες τείνουν να είναι διστακτικές στο να εκθέσουν τον εαυτό τους».

Ενας δεύτερος τραπεζίτης που συμβουλεύει τους πελάτες για «πράσινα» ομόλογα είπε ότι «πολύ λίγα στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει ο εκδότης [υπό τον κανόνα 144α] είναι νομικά δεσμευτικές».

«Κάποιες τράπεζες έχουν την άποψη ότι δεν νιώθουν άνετα με όλο αυτό το υλικό, το οποίο δεν καλύπτεται από τις νομικές απόψεις που οι τράπεζες παίρνουν σε συμφωνίες», είπε. «Εάν κάποιος επενδυτής επρόκειτο να αμφισβητήσει τα περιεχόμενα του εγγράφου προσφοράς [υπό του κανόνα 144], θα μπορούσε να πει ότι ήταν μέρος της τεκμηρίωσης και να μηνύσει τον εκδότη». 

© The Financial Times Limited 2018. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v