Όσο πλησιάζει η κρίσιμη σύνοδος του Σεπτεμβρίου (και του Οκτωβρίου) τόσο εντείνεται η αντιπαράθεση της ΕΚΤ και της Bundesbank για τη δυνατότητα της κεντρικής τράπεζας να παρέμβει αποτελεσματικά μέσω των αγορών ομολόγων στην κρίση της Ισπανίας αλλά και της Ιταλίας.
 
Ο επικεφαλής της Βuba ήταν αποκαλυπτικός όταν πρόσφατα κάρφωνε τον Μ. Ντράγκι λέγοντας πως η κίνηση αυτή (απευθείας αγορά ισπανικών και ιταλικών ομολόγων) θυμίζει έντονα ολοκληρωτική χρηματοδότηση του χρέους.

Άραγε γιατί να εναντιώνεται ο Γερμανός τραπεζίτης στην προσπάθεια και την προοπτική μιας μεγάλης κλίμακας αγοράς ομολόγων, όταν μάλιστα αποδεικνύεται αποτελεσματική;

Χρήσιμα προς τούτο είναι τα δύο διαγράμματα (από την ομάδα ανάλυσης της eZMarket) με τα spreads των ισπανικών και των ιταλικών τίτλων.

Μήπως ο σχεδιασμός της Bundesbank (και γιατί όχι του Βερολίνου ή της γερμανικής ελίτ;) εστιάζει ακριβώς στη μη αποτελεσματική βοήθεια, στη ρηξικέλευθη λύση του προβλήματος;

Συνεκτιμούμε, δε, πως από τον Μάιο του 2010 όταν μπήκε στο "πρόγραμμα" η χώρα μας οι Γερμανοί ΔΕΝ θέλουν να ακούν λέξη για... ποσοτική χαλάρωση, για αμοιβαιοποίηση χρεών, τελευταία δε εναντιώνονται σε κάθε προσπάθεια του Μ. Ντράγκι να διαδραματίσει, μέσω της ΕΚΤ, πιο κεντρική πολιτική.

Σε τελευταίο άρθρο του κατά κανόνα έγκυρου Der Spiegel ένας από τους κορυφαίους παράγοντες του SPD είχε διερωτηθεί (ρητορικά υποθέτουμε) μήπως διευκολύνεται έτσι ο έλεγχος του βαθμού επιδείνωσης ώστε να είναι σταδιακή και όχι ελεγχόμενη.

Βλέποντας, μάλιστα, τα τελευταία στοιχεία για την περαιτέρω επιβάρυνση του ελλείμματος της Πορτογαλίας (και βεβαίως των νέων επώδυνων μέτρων που θα πρέπει να ληφθούν) αλλά και τις εκτιμήσεις για ακόμη ένα συνεχόμενο τρίμηνο ύφεσης στην Ισπανία μας μπαίνουν "δεύτερες σκέψεις".

σ.σ.: Η στήλη θα απουσιάσει για λίγες ημέρες.