Μετοχή-σηματωρός για πολλούς παίκτες και αναλυτές ο Τιτάνας, είναι σταθερό σημείο αναφοράς αρκετών επενδυτών (και) στη διάρκεια της κρίσης.

Από τεχνική πλευρά, η υποχώρηση της τιμής χαμηλότερα των 12 ευρώ ΔΕΝ θεωρήθηκε ενθαρρυντική ένδειξη, καθώς η μετοχή προερχόταν από σημαντική αντίδραση (ξεκίνησε από τα ελάχιστα των 9,32 ευρώ στις 4/10).

Ήταν από τις λιγοστές μετοχές (του FTSE 20) που από τις αρχές Οκτωβρίου επιχείρησε να διαφοροποιηθεί από τη συνεχιζόμενη πτωτική κίνηση των τραπεζικών τίτλων. Και εν μέρει η προσπάθεια επιτεύχθηκε, δίνοντας τοπικά υψηλές τιμές έως τα 15,36 ευρώ (στις 8/11). Δίνοντας σε αρκετούς (ημών συμπεριλαμβανομένων) την αίσθηση πως είναι εφικτή η διαφοροποίηση μεγαλύτερου μη τραπεζικού μέρους του 20άρη, που συν τω χρόνω θα διαμόρφωνε σχηματισμούς αναστροφής.

Έκτοτε, όμως, όπως φαίνεται στο διάγραμμα της μετοχής, ακολουθείται σχεδόν αδιάλειπτη διορθωτική διαδρομή, παρά τις συχνές στηρίξεις - αγορές που έχουν επιχειρηθεί από ισχυρά χαρτοφυλάκια. Τελευταία αγορά 16.500 κομματιών έγινε στις 21 - 22/11 από τον πρόεδρο της εταιρίας Ανδρέα Κανελλόπουλο.

Το τελευταίο διάστημα η εισηγμένη είναι αντικείμενο ανάλυσης κι εξέτασης αρκετών ξένων και εγχώριων οίκων, οι εκτιμήσεις των οποίων όμως απέχουν θεαματικά. Διαφοροποίηση κι απόκλιση ενδεικτικές του πώς προσεγγίζουν, αναλύουν και προβλέπουν οι αναλυτές τη συνέχεια.

Στις 15/11 η Goldman Sachs αύξησε οριακά την τιμή-στόχο στα 9,5 από τα 9,4 ευρώ, διατηρώντας ωστόσο τη σύσταση πώλησης.

Η Marfin Analysis μπορεί να κατεβάζει τον πήχη στα 15 ευρώ (από τα 16,10 ευρώ), διατηρεί ωστόσο τη σύσταση διακράτησης.

Σε ανάλογου μήκος κύματος αναλύσεις προχώρησαν η Eurobank Sec. (μείωσε στα 12 ευρώ, με σύσταση διακράτησης), η Εθνική Sec. (στα 14 ευρώ, με υποβάθμιση της σύστασης σε ουδέτερη) και η Proton Bank (στα 13,2 ευρώ με ουδέτερη σύσταση).

Στις 10/11 η εισηγμένη είχε ανακοινώσει πτώση 46,2% στα καθαρά κέρδη 9μήνου, με μείωση 18,4% στον τζίρο.

Ο Τιτάνας, μετρώντας 110 χρόνια επιχειρηματικής πορείας, εισηγμένος από το 1912 στο Χ.Α., ήταν ανέκαθεν παραδοσιακή επενδυτική σταθερά. Και σημείο αναφοράς, όπως σημειώσαμε για «έγκυρα και ισχυρά επενδυτικά χαρτοφυλάκια». Η αδυναμία του να απεγκλωβιστεί και η επαναφορά του σε διορθωτική πορεία είναι αλήθεια πως προβληματίζουν πολλούς συνεπενδυτές.

Αποτυπώνουν όμως και μία αντιεπιχειρηματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
Χωρίς ίχνος αναπτυξιακού σχεδιασμού, με επιχειρηματικά εχθρικό φορολογικό περιβάλλον και χωρίς ουσιαστική εξαγωγική συνδρομή ο τόπος είναι καταδικασμένος.

Δεν είναι τυχαίο πως στην τελευταία έκθεση της PwC η Ελλάδα, παρότι κερδίζει δύο θέσεις, παραμένει πολύ χαμηλά (στην 79η) όσον αφορά στο ακριβό, χρονοβόρο και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα.

Αναφέρουμε σχετικά από την έκθεση του οίκου: «Το φορολογικό καθεστώς στη χώρα μας επιδεινώθηκε, σύμφωνα με την PriceWaterhouseCoopers με τίτλο 'Πληρώνοντας Φόρους 2012 (Paying Taxes 2012)'. H μελέτη, που συντάσσεται με τη συνεργασία της Παγκόσμιας Τράπεζας, κατατάσσει την Ελλάδα στην 79η θέση μεταξύ 183 χωρών του πλανήτη, όταν την προηγούμενη χρονιά η χώρα κατετάγη στην 74η θέση (183 χώρες). Σύμφωνα με τη μελέτη, μια μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα κάθε χρόνο πραγματοποιεί 38(!) πληρωμές φόρων, η συνολική φορολογική επιβάρυνση ανέρχεται στο 46,4%(!) του συνολικού της εισοδήματος σε φόρους και απαιτούνται 224(!) ώρες εργασίας για τη συμμόρφωσή της προς τις φορολογικές της υποχρεώσεις».

Χώρες όπως η Κροατία, τα Σκόπια ή η Αλβανία βρίσκονται πολλές θέσεις υψηλότερα στη σχετική κατάταξη.

Και γι' αυτά τα θέματα δεν βλέπουμε να… ιδρώνει το αφτάκι του πολυπράγμονος και πολιτικά φιλοδοξότατου καθ' ύλην αρμοδίου υπουργού. Ούτε βεβαίως των συναρμοδίων του σε παρεμφερείς τομείς. Δυστυχώς…