Στην πεπατημένη του προκατόχου του κινήθηκε χθες ο νέος πρωθυπουργός επιμένοντας στο γνωστό δίλημμα (ή εκβιασμό κατ' άλλους) αποδοχής ολοκληρωτικά των όρων του τελεσίγραφου των δανειστών ή εξόδου από το ευρώ.

Προφανώς, ο Λ. Παπαδήμος έχει ευρύτατη εικόνα όσων διαδραματίζονται (και διακυβεύονται) κυρίως στο παρασκήνιο, οπότε η επαναφορά του διλήμματος μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένη.

Ή μήπως όχι, ή μήπως δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι;

Στη δευτερολογία του, ο νέος πρωθυπουργός, για να απαλύνει την προαποφασισμένη αποδοχή του τελεσίγραφου, περιέγραψε με μελανότατα χρώματα τις πιθανές εξελίξεις με αφορμή ενδεχόμενη έξοδο (ή αποπομπή) της χώρας μας από το ευρώ.

Μίλησε, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο σχολιαστής του www.antinews.gr , για υποτίμηση και πληθωρισμό, που θα πλήξουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αναφέρθηκε στο δημόσιο χρέος, που θα είναι εκπεφρασμένο σε ευρώ.

Αναλυτές σημειώνουν (και έχουν δίκιο) πως το ελληνικό χρέος είναι εκπεφρασμένο σε εθνικό νόμισμα και διέπεται από το ελληνικό δίκαιο. Τουλάχιστον ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ. Συνεπώς, οποιαδήποτε νομισματική μεταβολή θα μετατρέψει την αξία των ομολόγων στο ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, όπως και αν ονομαστεί αυτό(*).

Εκτός κι αν μια ελληνική κυβέρνηση έσπευδε να ανταλλάξει τα παλαιά ομόλογα με νέα, για τα οποία θα υπάρχουν όχι μόνο εγγυήσεις δημόσιας περιουσίας(**) αλλά και όρος σύμφωνα με τον οποίο οποιαδήποτε νομισματική πολιτική δεν θα επηρεάσει τους συγκεκριμένους τίτλους.

Και γι' αυτό το καίριο θέμα σημειώνεται (από το antinews): «…Συνδυάζεται με το δημοσίευμα των F.T., σύμφωνα με το οποίο ο κ. Νταλάρα έρχεται να διαπραγματευτεί με αποικιοκρατικές προτάσεις. Ο επίσημος διαπραγματευτής των τραπεζιτών προτείνει τρόπους ανταλλαγής με καταστροφικά επιτόκια και εμπράγματες εξασφαλίσεις, που αν γίνουν τελικά αποδεκτοί από την Αθήνα η άτακτη χρεοκοπία θα επέλθει μαθηματικά εντός ολίγων μηνών, παρά την όποια ευρωπαϊκή ‘υποστήριξη’».

Από αυτήν την άποψη, θα πρέπει να γίνει κατανοητή η ανησυχία μέρους της κοινής γνώμης, που λογικό είναι να μη γνωρίζει λεπτομέρειες και να αδυνατεί να παρακολουθήσει την τεχνοκρατική φρασεολογία του τραπεζίτη- πρωθυπουργού.

(*)Θα είχε ενδιαφέρον επίσης εάν ανάλογες λεπτομέρειες ισχύουν και στην περίπτωση της Ιταλίας.

(**)Διακαής και ομολογημένος πόθος των Γερμανών παλαιόθεν. Και όσον αφορά τα καθ' ημάς, πολύ ξεκάθαρα μετά την υποβολή των περίφημων εννέα όρων, πέρυσι τον Μάιο.

Και ο νοών νοείτω…