Ολοσχερής η χθεσινή κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών (-17,5% ο κλαδικός δείκτης), με την αγορά να προεξοφλεί «κούρεμα» της τάξης του 50%. Αναμενόμενη συνέπεια, καθώς η αγορά, αφού βομβαρδίστηκε το Σ/Κ με ειδήσεις, παρασκήνιο και διαρροές και φήμες, που θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ μία τόσο μεγάλη διαγραφή - μετακύλιση του ελληνικού χρέους, κινήθηκε απόλυτα θυμικά κι αντανακλαστικά.

Προφανώς οι παίκτες, έχοντας ως γνώμονα τη βούληση (και την ισχύ) της γερμανικής πλευράς και των προσταγών της Άγκ. Μέρκελ για ένα «κούρεμα» της τάξης τουλάχιστον κατά 50%, προεξοφλούν την αρνητική -για τις τράπεζες- εξέλιξη.

Προσώρας, το ενδεχόμενο γενναίας προσαρμογής συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες, ενώ ορισμένοι φάνηκαν να ποντάρουν και στο σενάριο μιας όχι και τόσο εθελοντικής ρύθμισης από την πλευρά των τραπεζών.

Θα επιχειρήσουμε και αυτήν τη φορά να διαβάσουμε πίσω από τα ψιλά γράμματα. Θυμίζοντας την προ ημερών εκτίμηση και θέση του επικεφαλής της Deutsche Bank, ο οποίος θεωρούσε επιθυμητό ένα «κούρεμα» του 40%. Δεδομένου ότι ο J. Akermann μόνο τυχαίος παράγοντας δεν μπορεί να θεωρηθεί, θα θυμίσουμε αρχικά την ακύρωση μιας σημαντικής τηλεοπτικής συνέντευξης, που επρόκειτο να δώσει στη γερμανική τηλεόραση (στο ZDF στις 18/10) για να παραστεί στις Βρυξέλλες, εκπροσωπών το IIF.

Σχεδόν παράλληλα, ο Ch. Dallara, σχολιάζοντας πληροφορίες των γαλλικών ΜΜΕ, βάσει των οποίων η συμφωνία για το ύψος και τους όρους της αναδιάρθρωσης έχει κλείσει, αρκέστηκε στο να σημειώσει πως «υπάρχει μεν πρόοδος στις συνομιλίες, αλλά απέχουμε ΠΟΛΥ από μία συμφωνία». Με βάση το IIF (προεξάρχοντος του J. Akermann), οι τραπεζίτες θα ήταν ανοιχτοί να εξετάσουν το ενδεχόμενο εθελοντικής συμμετοχής «μεγάλου κουρέματος», υπό την προϋπόθεση πως θα βασιζόταν σε ένα αξιόπιστο σχέδιο ανάπτυξης, κάτι που δεν υφίσταται. Επίσης, το IIF θέτει ως προϋπόθεση τη δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές, έστω σε μακρινό εύθετο χρόνο, κάτι που επίσης δεν προβλέπεται σύμφωνα με τη συνταγή της τρόικας και του Βερολίνου.

Και ενώ βρισκόμαστε, υποτίθεται, μόλις ένα 24ωρο πριν από την κρισιμότατη σύνοδο, ο ίδιος επισημαίνει και προειδοποιεί για τους κινδύνους μετάστασης της ελληνικής κρίσης στις άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας στην περίπτωση όπου οι Γερμανοί προχωρήσουν σε μη εθελοντική διεύρυνση της συμμετοχής των ιδιωτών. Καμπανάκι που σχολιάστηκε από αρκετά γερμανόφωνα ΜΜΕ χθες το βράδυ.

Στο ίδιο μήκος κύματος, συνεκτιμούμε και τη στάση του πρώην υποδιοικητή της ΕΚΤ, Λουκά Παπαδήμου. Σε σχετικό θέμα του Dr Money διαβάζουμε: «Όπως και άλλοι, θεωρεί ότι ο εθελοντικός χαρακτήρας της συμμετοχής των ιδιωτών που προβλεπόταν στο PSI του Ιουλίου θα πρέπει να διαφυλαχθεί, ενώ θεωρεί μικρά τα οφέλη, περίπου στο 20% του ΑΕΠ, από ένα 'κούρεμα' της τάξης του 50%, γιατί περιορίζονται στους ξένους ιδιώτες επενδυτές που κατείχαν το 40% του ελληνικού δημόσιου χρέους τον περασμένο Ιούλιο. Εμμέσως αλλά σαφώς, ο κ. Παπαδήμος τάσσεται υπέρ ενός μικρότερου κουρέματος στα ελληνικά ομόλογα σε σχέση με το φημολογούμενο 50%+, ώστε να διαφυλαχθεί η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών».

Γιατί τα θέτουμε προς συζήτηση αυτά σήμερα; Ίσως επειδή έχουμε μάθει να κρατάμε μικρό καλάθι και στις περιόδους απόλυτης ευφορίας, κυρίως όμως σε φάσεις απόλυτης απαξίωσης. Να δούμε εν τέλει εάν όντως θα ανακοινωθεί αύριο το τελικό ύψος του «κουρέματος» (και βεβαίως αναλυτικά το ευρύτερο πλαίσιο) και σε ποια συμβιβαστική λύση θα καταλήξουν οι εμπλεκόμενοι. Με εύλογο το ενδιαφέρον για το ποια πλευρά θα υπερισχύσει και με ποιους όρους έναντι της άλλης. Οι δανειστές-πολιτικοί, το Βερολίνο και η γραμμή Μέρκελ ή οι αγορές, οι τραπεζίτες, το IIF και η ομάδα J. Akermann;


ΣΗΜ.: Στην ΠΑΣΟΚεια λογική του "είπα-ξείπα" και των προεκλογικών φληναφημάτων, παραθέτουμε την (τότε) επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ για τα τεκταινόμενα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα Φαλτάιτς, η οποία μας το υπενθύμισε, και ένα εξίσου μεγάλο ευχαριστώ στο www.olympia.gr που το ανέσυρε από το αρχείο του.