Η αφορμή σήμερα μας δίνεται από την αναφορά του φίλου maxilis 67 για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για την -όσο αυτό είναι εφικτό- ψυχραιμότερη προσέγγιση του Χ.Α., των τραπεζών αλλά και των μετοχών-εισηγμένων από άλλους κλάδους.

Σημειώνει ο φίλος και γνώστης της αγοράς: «Αν καταλαβαίνω καλά, θεωρείτε ότι θα έχουμε χρηματιστηριακό ράλι. Όλα έξω είναι μαύρα και μπορεί κάποιοι να το θέλουν. Υπάρχουν όμως άλλοι τόσοι που θέλουν, για δικά τους συμφέροντα, κάτι διαφορετικό. Γίνεται πόλεμος και στον πόλεμο δεν ξέρεις από πού και πότε θα σου 'ρθει. Φοβάμαι λοιπόν ότι ακόμα κι εδώ μπορεί να δημιουργηθούν νέοι εγκλωβισμοί, με κύριο πρόβλημα ειδικά σε τράπεζες να καούν τα χρήματα από ΑΜΚ που στη συνέχεια θα γίνουν. Μήπως η καλύτερη τακτική τώρα είναι η αποχή;».

Δεν προεξοφλούμε, σε αυτήν τη φάση, και χωρίς τον κατάλληλο ανοδικό joker, πως θα έχουμε χρηματιστηριακό ράλι. Προφανώς, τώρα, μπορεί και να εγκλωβιστεί κάποιος τοποθετούμενος έστω στην Εθνική (του 1,61 ευρώ/μτχ. και αποτίμησης 1,54 δισ. ευρώ) ή στην Πειραιώς (0,262 ευρώ, αποτίμηση στα 299,55 εκατ. ευρώ) εάν, όπως παρατηρεί ο maxilis 67, ακολουθήσει επανακεφαλαιοποίηση ή γενναία ΑΜΚ.

Μπορεί, ωστόσο, κάποιος να χτίζει πυραμιδωτά θέση, διατηρώντας παράλληλα ρευστότητα για μία ενδεχόμενη ΑΜΚ. Ο ουσιαστικός κίνδυνος για υφιστάμενους μετόχους προέρχεται κυρίως από ενδεχόμενο κρατικοποίησης, αν και το ταμπλό δείχνει να προεξοφλεί ποιος όμιλος κινδυνεύει με το έναν ή τον άλλον τρόπο.

Όμως, θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε πως τράπεζες και τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι (και θα συνεχίσουν να είναι) τα νευραλγικά κέντρα της οικονομικής ζωής του τόπου.

Όπως και να εξελιχθούν οι καταστάσεις, ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος αποτελεί σημαντικό μέρος της λεγόμενης οικονομικής διακυβέρνησης της χώρας.

Η eZMarket σημειώνει: «Για να καταλάβει κανείς τη σημασία του ελέγχου των τραπεζών την επόμενη μέρα του βίαιου γεγονότος (το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά μας) πρέπει απλώς να παρατηρήσει ότι {…} αυτές είναι που διατηρούν τις καταθέσεις των πολιτών και των επιχειρήσεων της χώρας ΑΛΛΑ και τα δάνειά τους, τα περισσότερα των οποίων συνοδεύονται από εμπράγματες εγγυήσεις…».

Εάν υποθέσουμε πως ΔΕΝ θα υπάρξουν θεαματικές ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας (και αυτή οδηγηθεί σε ακραίες ατραπούς), οι τράπεζες θα είναι αυτές που θα διαχειριστούν τη μεγάλη πορεία ανάπτυξης που θα ξεκινήσει μετά την επερχόμενη κάθαρση στην ελληνική τραγωδία της μεταπολίτευσης, όπου χτίστηκε ένα πελατειακό και κομματικοποιημένο μόρφωμα κοινωνίας χωρίς όραμα και αρχές, ούτε καν ένα μοντέλο λειτουργίας, για να ξέρει ο πολίτης τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.

Γι' αυτό θεωρούμε πως ο χρονισμός της αγοράς θα δοθεί από τον τραπεζικό κλάδο, καθώς μετοχές εισηγμένων από άλλους κλάδους αντιδρούν (ή επιχειρούν) ήδη ανοδικά.