Κολλημένοι με τον ΦΠΑ. Τρόικα - δανειστές και κυβέρνηση δείχνουν σχεδόν εμμονική -θα λέγαμε- μονομέρεια με τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το ότι μέσα σε δεκατρείς (13) μήνες ο ΦΠΑ αυξάνεται για τρίτη (3η) φορά. Και επειδή δεν επιβαρύνονται συνολικά προϊόντα και υπηρεσίες θα πρέπει -λένε- να αισθανόμαστε και… ευτυχείς.

Φοβούμεθα πως σε αυτόν τον τόπο, με αυτήν την ακολουθούμενη πολιτική (;) χάνεται η αίσθηση του μέτρου και της κοινής λογικής.

Πώς να εξηγηθεί η φρενήρης πορεία του πληθωρισμού (στο 5,2% όταν στην ευρωζώνη δεν ξεπερνά το 1,4%), που πρακτικά σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που με τη σειρά της φέρνει μείωση των πωλήσεων στις ξένες αγορές, απώλεια μεριδίων, λιγότερες εισροές και κατά συνέπεια ακόμη πιο αδύναμη εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

Εντύπωση όμως προκαλεί σε πολλούς και η… δραματική απόκλιση στις εκτιμήσεις της ίδιας της τρόικας, καθώς ειδήμονές της έκαναν αρχικά λόγο για πληθωρισμό 1,8% για το 2010. Αποτελεί κοινή εκτίμηση πως γι' αυτήν την… ιλιγγιώδη διαφορά ευθύνεται κυρίως η παράλογη επιβάρυνση των καταναλωτικών φόρων.

Δεν θα σταθούμε -και νομίζουμε πως δεν έχει καν νόημα- στην κόντρα Λ. Κατσέλη και Γ. Παπακωνσταντίνου. Όμως, είναι προφανές πως η αύξηση των φόρων στην κατανάλωση (άμεσοι και έμμεσοι) οξύνει την ύφεση. Συνέπεια η υπερφορολόγηση στην κατανάλωση - ζήτηση (που αγγίζει άμεσα και τις επιχειρήσεις) και εν τέλει αποδεδειγμένα επιφέρει υστέρηση εσόδων σε σχέση με αυτά που είχαν προϋπολογιστεί.

Εκτίμηση πολλών ανθρώπων της αγοράς, της κοινωνίας (από κάθε μεριά και απόχρωση του πολιτικού φάσματος) πως και αυτή η αύξηση θα επενεργήσει επιβαρυντικά, αυτοκαταστροφικά για την εδώ και καιρό χειμαζόμενη οικονομία. Και θα έχει για ακόμη μία φορά τα αντίθετα αποτελέσματα όσον αφορά στους στόχους των εσόδων.

Όσα αναφέρονται στο σημερινό θέμα του Στέφανου Κοτζαμάνη, όσα καταγράφονται και αγωνιωδώς μεταφέρονται προς κάθε κατεύθυνση εδώ και εβδομάδες, είναι ενδεικτικά μιας αδιέξοδης κατάστασης.

Επιπρόσθετα, τα… εφιαλτικά στοιχεία της ΕΣΕΕ για… μετανάστευση όχι πλέον μεμονωμένων, απελπισμένων συνανθρώπων μας, αλλά σχεδόν μαζικά μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς κάθε γωνιά των Βαλκανίων, επιβεβαιώνουν την απουσία ελπίδας και προοπτικής. Της όποιας έχει απομείνει σε αυτόν τον τόπο, στους ηγέτες του και σε όλους εμάς.