Για το τι θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι από σήμερα λίγο έως πολύ το γνωρίζουμε και το έχουμε συνειδητοποιήσει στην πλειονότητά μας. Είθε για το καλύτερο, λοιπόν!

Παίρνοντας όμως ως αφορμή την επισήμανση ενός φίλου της στήλης (και συγκεκριμένα την επισήμανση του alex), θα υπενθυμίσω μία λίγο έως πολύ γνωστή μας περίπτωση, που αφορά στις σχέσεις των αγορών, δανειστών, των ισχυρών και των χωρών, οικονομιών, τραπεζών και επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό πίεση.

Γιατί είναι πάγια εκτίμηση αρκετών (…και δική μας) πως διαπραγμάτευση από… διαπραγμάτευση μπορεί να έχει διαφορά. Και ενίοτε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Η περίπτωση της πορτογαλικής Banco Espirito Santo e Comercial de Lisboa (www.bes.pt) είναι ενδεικτική. Ιδρύθηκε το 1920, συμπεριλαμβάνεται στις 100 του σχετικού δείκτη Euronext και, όπως των δικών μας τραπεζών, η οικονομία της βρέθηκε στο στόχαστρο των πανίσχυρων οίκων αξιολόγησης. Συγκεκριμένα, της Fitch. Η αναιτιολόγητη -κατά την εκτίμηση των Πορτογάλων- ακραία υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της BES οδήγησε τη διοίκησή της σε άμεση λύση του συμβολαίου που είχε με τον οίκο αξιολόγησης-εκτίμησης.

Δεν επιχειρούμε να εισέλθουμε σε λεπτομέρειες(*) και αιτιολογήσεις της ορθότητας ή μη της αξιολόγησης ή της κίνησης των Πορτογάλων, απλώς αναφερόμαστε στο γεγονός.

Και συγκρίνουμε τον συγκεκριμένο τρόπο χειρισμού σε σχέση με τη στάση της ελληνικής πλευράς. Και όταν η Moody's μας υποβάθμιζε 3 ή 4 κλίμακες στην κατηγορία… σκουπιδιών (όπως πιθανόν "αξίζει" να αξιολογηθεί η οικονομία μας και η χώρα…) . Και όταν οι πανίσχυρες "αυθεντίες" περνούσαν… γενεές δεκατέσσερις τις ελληνικές τράπεζες (ε, δεν είναι δα και η… Lehman ή τόσες άλλες που "έσκασαν" στις ΗΠΑ, στην Αγγλία ή αλλού!) .

Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, φαίνεται πως από διαπραγμάτευση σε… διαπραγμάτευση μπορεί πράγματι να υπάρχει διαφορά και λιγότερο επώδυνο αποτέλεσμα και μέτρα.

(*) Ενδεικτική αναφορά υπάρχει λ.χ. στο www.guardian.co.uk σε σχετικό θέμα… Credit rating agency Fitch sacked by Portuguese BES της Jill Treanor στις 9 Νοεμβρίου.

ΣΗΜ.: Ψάχνουν, όπως λένε, να βρουν τα αίτια και τις αφορμές της ιστορικά υψηλής αποχής. Και αν κρίνουμε από τις προσεγγίσεις της πλειονότητας των πολιτικών και αναλυτών, χθες το βράδυ, θα ψάχνουν για πολύ.

Σε κράτος-ρεντίκολο, όπου κανείς δεν πληρώνει, αναφέρεται σήμερα η Αριστέα Μπουγάτσου στην "Ελευθεροτυπία". Και η Κατερίνα Κατή, από την ίδια σελίδα, αναφέρεται στην εξαφάνιση του Φ. Γιουνγκ, τη Δικαιοσύνη που αντιδρά με καθυστέρηση, καθώς γίνεται... καπνός και τρίτος της Siemens. Με τις Αρχές να... σφυρίζουν.