Ένα ουσιώδες θέμα θίγει σήμερα ο Φάνης Γαβρινιώτης αναφερόμενος στις συμβάσεις παραχώρησης και στη διαφαινόμενη ενίσχυση του ρόλου των ξένων εταιριών σε βάρος των ελληνικών λόγω της ασθενέστερης οικονομικής θέσης τους. 

Σύμφωνα με ορισμένους παράγοντες του κλάδου πρόκειται για προδιαγεγραμμένη συνέπεια εξαιτίας της πολύμηνης πλέον αδυναμίας του εγχώριου πιστωτικού συστήματος να στηρίξει επαρκώς την ανταγωνιστική λειτουργία ισχυρών κατασκευαστικών ομίλων.

Τα οικονομικά μεγέθη τους λίγο ως πολύ γνωστά, οι συνέπειες της γιγάντωσης (λόγω ολυμπιακών έργων, αυτοχρηματοδοτούμενων) αναπόφευκτες (με σημαντικό μερίδιο ευθύνης και της δικής τους πλευράς), η καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας εξαιτίας της κρίσης προδιαγεγραμμένη.

Εάν σε αυτά προσθέσουμε την έλλειψη διορατικότητας, προνοητικότητας των ίδιων των επιχειρηματιών σε περιόδους ευφορίας, τα όσα αναφέρονται από τον Φάνη Γαβρινιώτη έρχονται λογικά και επόμενα.

Πέρα όμως από τις ευθύνες των ίδιων των κατασκευαστών, το μεγαλύτερο μέρος βαρύνει τους τραπεζίτες και προπάντων την πολιτική αρχή, που ακόμη και τώρα διστάζει να λάβει ρηξικέλευθες αποφάσεις.

Τα προβλήματα στην πραγματική οικονομία (και όχι μόνο στον κατασκευαστικό κλάδο ή μόνο στους 3 - 5 ισχυρούς) εντείνονται σταδιακά εδώ και μήνες, η κατάσταση επιδεινώνεται από τις αρχές του 2008 (…και όχι αίφνης) και όλα αυτά τα συμπτώματα ήταν και είναι σε γνώση των κρατούντων, αυτών που έχουν τη διαχείριση του τόπου. Και δυστυχώς με την… ελλειμματική πολιτική τους οδηγούν σε εκχώρηση του εθνικού πλούτου, των υποδομών, των παραγωγικών πηγών στους ξένους, στους δανειστές μας.

Τα όσα αναφέρονται στο σχετικό θέμα του Φάνη αποτελούν ένα σύμπτωμα αυτής της παθογένειας, είναι όμως από τα σοβαρότερα και αυτό είναι το δυσάρεστο.