Ανατριχιαστική είναι η δέσμευση που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου βάσει του διαβόητου Μνημονίου (Παράρτημα 4, σημείο ΙΙ) απέναντι στους δανειστές: «Ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας…»!

Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει, όπως ανέλυσε στο «ΕΘΝΟΣ» με άρθρο του στις 14 Ιουνίου ο καθηγητής Νομικής του ΑΠΕ Κώστας Χρυσόγονος, ότι αν η κυβέρνηση δεν μπορέσει να πληρώσει κάποια δόση του δανείου, τότε όχι μόνο το ΔΝΤ και η Ε.Ε. συνολικά αλλά και κάθε μεμονωμένη χώρα της ευρωζώνης, που μας έχει δανείσει, δικαιούται να βγάλει σε πλειστηριασμό ακόμη και «…το κτίριο της Βουλής για να πάρει πίσω τα λεφτά της».

Αυτά σημειώνει ο Γιώργος Δελαστίκ από το «ΕΘΝΟΣ» - προς επίρρωσιν των όσων αναφέρει το euro2day (και η στήλη) από τις 7 Ιουνίου. Αρχικά με «τα… ψιλά γράμματα του μνημονίου» (7/6) και τελευταία δε με το «Μνημόνιο, Μπίλντερμπεργκ και Γ. Παπακωνσταντίνου» (21/6).

Και τα ερωτήματα εύλογα θα τίθενται, παρά το ότι δεν απαντώνται αρμοδίως.
Όπως η μέχρι τώρα ηχηρή σιωπή τόσο του ίδιου του Γ. Παπακωνσταντίνου προσωπικά όσο συνολικότερα και θεσμικά της κυβέρνησης στο ερώτημα… εάν πράγματι και με ποια ιδιότητα παρευρέθηκε ο υπουργός Οικονομικών στην τελευταία συνεδρίαση της περιβόητης Λέσχης στην Καταλονία.

Για «πόρτα» στην Ελλάδα από τις αγορές κάνει λόγο ο φίλτατος Νίκος Γ. Δρόσος, ο οποίος είχε πει τα πράγματα με το όνομά τους και στο Εγερτήριο της 24/6. Εν πάση περιπτώσει, κρίνοντας από το αποτέλεσμα και μόνο μόλις λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών στη συνεδρίαση της Λέσχης, η εκδήλωση της πρόθεσής του να… προσφύγουμε και πάλι στις αγορές «κατάφερε» να κάνει την κατάσταση χειρότερη από πριν. Συγχαρητήρια, αν μη τι άλλο, για τη συγκυρία και τον τρόπο χειρισμού… Μόνο που και πάλι εμείς θα πληρώσουμε τους πειραματισμούς των «μαθητευόμενων μάγων».

Βεβαίως, για να μην είμαστε τόσο άδικοι, όπως έχουν αναφέρει ανεπίσημα πρώην υπουργοί Οικονομικών, ανάλογοι, δυσβάσταχτοι όροι περιλαμβάνονται και σε άλλες συμβάσεις που έχει συνάψει το ελληνικό δημόσιο. Με μία διαφορά: πως τότε δεν ήμασταν (ή νομίζαμε πως δεν ήμασταν) σε τόσο, μα τόσο, δυσχερή θέση, σε τόσο αδύναμη κατάσταση.

Γι' αυτό κάθε… λέξη που θα λέγεται, κάθε… στοιχείο που θα παρουσιάζεται θα πρέπει να ελέγχεται τρεις, τέσσερις, πολλές φορές.