Στις "φωτιές, τα φιλέτα και στις ασάφειες του ΥΠΕΧΩΔΕ" αναφέρεται ρηξικέλευθα ο Φάνης Γαβρινιώτης και η στήλη συνυπογράφει μία προσέγγιση, που θέτει το πρόβλημα (και το μέγεθος της καταστροφής αλλά και της μέγιστης ύβρεως, της ασέβειας έναντι της φύσης, της ίδιας της ανθρώπινης ζωής) επί του τύπου των ήλων.

Γιατί οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι θα συνεχίσουν το… βιολί βιολάκι τους. Άλλωστε, ακούγονται τόσο εξοργιστικά ίδιοι, όταν τολμούν και εμφανίζονται "μπροστά στις κάμερες" και στην "τηλεοπτική δημοκρατία τους".
 
Με όλους εμάς να τους επικροτούμε επί της ουσίας. Ή μήπως και εμείς δεν έχουμε το μερίδιο συνευθύνης, συμμετοχής, συνυπευθυνότητας, συν… σε όλο αυτό το κακό, που γίνεται, που κάνουν.

Τι να πεις όμως για τους τωρινούς, αφού στα χέρια του κ. Καραμανλή, του κάηκε η Πεντέλη, του κάηκε η Πάρνηθα, του κάηκε η Ολυμπία, του κάηκε ο Ταΰγετος, η Πίνδος, του ξανακαίγεται η Πεντέλη, τα νησιά, τα βουνά, οι ραχούλες, τα νοικοκυριά, οι καλλιέργειες και οι άνθρωποι…

Και δώστου κάθε φορά να λέμε αυτή η φωτιά είναι μεγαλύτερη, είναι χειρότερη και η πιο φρικτή από όλες. Και είναι πάντα η επόμενη, η χειρότερη, η πιο φρικτή.

Γιατί…

Διότι ουδέποτε η πολιτική εξουσία πήρε τον εαυτό της σοβαρά, τη χώρα στα σοβαρά, τον λαό στα σοβαρά. Το μόνο που δείχνουν να παίρνουν στα σοβαρά είναι τα φράγκα, το real estate (τρομάρα τους…), οι off shore και τα συναφή παίγνιά τους στην καμπούρα μας.

Και κρύβονται όλοι αυτοί, σαν ανθρωπάκια, πίσω από τον ηρωισμό των χειριστών, των πυροσβεστών, των εθελοντών -ανίκανοι- οι μοιραίοι και θλιβεροί. Επιβλαβείς και ολετήρες. Από το 1985, το '87, το '93… το 2007 και από προχθές βράζουμε στο ίδιο καζάνι με τις φωτιές. Όχι όλοι όμως, καθώς άλλο εμείς που καιγόμαστε κι άλλο αυτοί που μας καίνε. Να εξηγούμεθα.

Γιατί κατά την ταπεινή εκτίμησή μου και ας μου συγχωρεθεί η ένταση ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΠΟΥ ΤΙΜΑ, ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ, ΠΟΥ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΗ.