Μάχη με τον χρόνο και τις συνέπειες, που πλήττουν πλέον εμφανώς και την εθνική οικονομία, δίνει το ελληνικό χρηματιστήριο. Προκειμένου να αποφευχθούν σε αυτή τη φάση τα χειρότερα, δηλαδή η υποχώρηση του Γενικού Δείκτη προς τα χαμηλά των 1.620 - 1.640 μονάδων και της Εθνικής κάτω και από τα 11,2 - 11,4 ευρώ.

Η συγκυρία δεν βοηθά, η πραγματική οικονομική κατάσταση δεν διευκολύνει, οι Βρυξέλλες εκ του ασφαλούς πιέζουν την Ελλάδα και η οικονομική ηγεσία τρέχει να συμμαζέψει τα… ασυμμάζευτα.

Όμως, στις τράπεζες τόσο η σχέση εισροών - εκροών όσο η τεχνική εικόνα και η στάση των ξένων δεν βοηθούν και πολύ την κατάσταση. Οι βοήθειες στις τρεις μη τραπεζικές μετοχές του FTSE-20 (ΔΕΗ, ΟΠΑΠ και ΟΤΕ) δεν μπορεί να κρατήσουν για πολύ, άλλωστε ο ΟΠΑΠ έχει να αντιμετωπίσει πλέον στην πράξη τις συνέπειες της δικαίωσης της StanleyBet. Οι υπόλοιπες δεν αρκούν και λόγω στάθμισης στους δείκτες.

Η εγκληματική περιθωριοποίηση των Ελλήνων παικτών, η εξασθένηση των εγχώριων διαχειριστών, η απουσία εσωτερικού μετώπου και η επί σειρά έτη παράδοση της οικονομίας, του χρηματιστηρίου, της ΕΧΑΕ στους ξένους καθιστούν ιδιαίτερα αδύναμη την όποια προσπάθεια αντίδρασης. Ακόμη και μεμονωμένων εταιριών, που με βάση τα στοιχειώδη οικονομικά μεγέθη θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη επενδυτική αποδοχή ή εισηγμένων που δείχνουν ικανές να αντεπεξέλθουν των συνεπειών μιας κρίσης.

Κατά την εκτίμηση παραγόντων της αγοράς, είναι πολύ δύσκολη -έως ανεύθυνη- η προεξόφληση των επιπτώσεων που μπορεί να επηρεάσουν κυρίως τους τραπεζικούς ομίλους, όταν ακόμη και σήμερα ο θεσμικός διαχειριστής δεν γνωρίζει ποια είναι η πραγματική οικονομική θέση ενός ιδρύματος. Πόσο μάλλον όταν αποτελεί κοινό μυστικό στην πιάτσα πως μόνο δέκα ομίλων τα δάνεια προς το σύστημα, ξεπερνούν τα πέντε (5) δισ. ευρώ. Γι' αυτό οι νουνεχείς κρατούν ακόμη και τώρα μικρό καλάθι και ψάχνουν πολύ καλά τις… κρυμμένες επισφάλειες, τους όρους δανεισμού, τα spreads στα επιτόκια και τις χρηματικές ροές.