"Μαύρο 2009 επισείουν οι τραπεζίτες" σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της "Ελευθεροτυπίας", οι οποίοι δεν άνοιξαν τα χαρτιά τους για τον τρόπο ένταξης στο σχέδιο των 28 δισ. ευρώ.

Σκοπεύουν να το πράξουν από τις αρχές του νέου έτους, καθώς περιμένουν τον Φεβρουάριο για να αποφασίσουν πώς θα ενταχθούν στο σχέδιο των 28 δισ. ευρώ.

Αυτό πρακτικά μήπως σημαίνει ότι οι τράπεζες κλείνουν τη χρήση του 2008 υπό τις παρούσες συνθήκες και αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο να διανείμουν, για παράδειγμα, υψηλές αμοιβές, bonus και επιπλέον προμήθειες; Η μήπως όχι;

Και αν ναι, αυτό συνεπάγεται πως μέχρι τότε θα περνά με το σταγονόμετρο η ρευστότητα στην αγορά; Και με τι επιτόκια; Αυτά που παρουσιάζουν ως μειωμένα (άντε κατά 50 μονάδες βάσης), αφού όμως είχαν φροντίσει να τα αυξήσουν μέχρι και 200 μονάδες βάσης προηγουμένως; Γιατί, αλήθεια, και με ποια λογική θεωρείται… μείωση η διαμόρφωση επιτοκίου πιστωτικής κάρτας στο 22,7% από 23,5%, όταν στα μέσα Οκτωβρίου είχε 21,8%;

Μέσα στον γενικότερο χαμό, όπου η κάθε πλευρά επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τα όπλα της, να κρατήσει τα κεκτημένα της αλλά και να παρουσιαστεί φιλολαϊκότερη στο πόπολο, παραμένουν αναπάντητα βασικά ερωτήματα.

Το πρώτο και κυριότερο γιατί δεν τίθεται ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή μίας τράπεζας στο πακέτο των 28 δισ. ευρώ η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Να φανεί ποιος βασικός μέτοχος βάζει τώρα -σε αυτή την αρνητική συγκυρία- τα κεφάλαιά του στην τράπεζα του για να ζητήσει εν συνεχεία τη συνδρομή του Δημοσίου.

Γιατί το θέμα δεν είναι αν επιχειρηματίες, εφοπλιστές και λοιποί ισχυροί επενδυτικοί κύκλοι κάλυψαν την ΑΜΚ μίας τράπεζας πέρυσι το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο όταν οι αποτιμήσεις ήταν μέχρι και 70% υψηλότερες.

Ένα άλλο ερώτημα αφορά στα περίφημα business plans των ομίλων, που έβλεπαν ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή σε βάθος 3 - 5ετίας (!), αλλά και της στάσης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, που ουδέποτε έθεσε επί της ουσίας ζήτημα αναθεώρησης ή έστω προσαρμογής όλων αυτών των σχεδιασμών στην πραγματικότητα.

Από αυτή την άποψη το εξαιρετικό θέμα "τα τραπεζικά business plans έμειναν από καύσιμα" του Στέφανου Κοτζαμάνη είναι… ανησυχητικό σε αυτή τη φάση των αγορών.

ΣΗΜ.: Οσον αφορά σε ακόμα μία πτυχή του παρασκηνίου, η αγορά γνωρίζει πολύ ποιος είναι ο τραπεζίτης -και ο επιχειρηματικός όμιλος- που έκανε όλη και όλη μία δουλειά με το Δημόσιο και αυτήν στην περίπτωση του ΟΤΕ για να βρει μπροστά του -εκ των υστέρων- τις μεθοδεύσεις αποκλεισμού από τον υπουργό Οικονομίας. Και εν πάση περιπτώσει, η αγορά γνωρίζει πολύ καλά πως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση το… άμεμπτο Δημόσιο ήταν αυτό που προνόησε να πουλήσει το 3% στην τιμή των 29 ευρώ ανά μετοχή του Οργανισμού, όταν η τιμή καταρακυλούσε στα 11 ευρώ, πρόσφατα.