«Καλημέρα σε όλη την παρέα της υπόγας. Δε γράφω συχνά αν και την παρακολουθώ ανελλιπώς εδώ και πάνω από 2 χρόνια. Ο λόγος που δε γράφω δεν είναι γιατί δεν έχω άποψη για την αγορά, άλλωστε όλοι έχουμε από μία, αλλά γιατί η άποψή μου, λόγω πολύ περιορισμένων γνώσεων, δεν θα έχει καμία προστιθέμενη αξία για την υπόγα, αλλά αντίθετα, θα συνιστά θόρυβο. Όταν λοιπόν υπάρχουν σχολιαστές εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, όπως ο Παγκρατιώτης (που τυγχάνει να είναι και οικοδεσπότης), ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σ., ο ΟΑΚ και άλλοι, η δική μου άποψη περισσεύει.
Για να δώσω ένα παράδειγμα, οι τοποθετήσεις αυτών των σχολιαστών είναι σαν το «ηφαιστειακό» σόλο του David Gilmour για το comfortably numb στην Πομπηία το 2016. Απολύτως άρτιο από κάθε άποψη. Η δική μου η τοποθέτηση για την αγορά θα είναι σαν το γκάρισμα του συμπαθέστατου γαϊδάρου που ακούω αυτή τη στιγμή από το απέναντι οικόπεδο και για αυτό δεν την καταθέτω. Για να μην παρεξηγηθώ και αυτό το γκάρισμα έχει την αξία του και την σημασία του. Ο Μέγας Αριστοτέλης γράφει στο «Περί ψυχής» ότι η φύση δεν κάνει τίποτα μάταιο, τίποτα άνευ λόγου, απλά αυτό το γκάρισμα δεν είναι χρήσιμο όταν σολάρει ο μεγάλος βιρτουόζος.
Φεύγοντας από τα παραπάνω, η σημερινή ανάρτηση λαμβάνει αφορμή από τη χθεσινή συζήτηση στην οποία ο φίλος ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. απαντώντας στον αγαπητό Μορφέα, δείχνει μια υψηλή ενσυναίσθηση και ηθική την οποία δεν μπορώ να παραβλέψω. Ο φίλος ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. και τον λέω φίλο, παρόλο που δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, δείχνει μια ανθρωπιά για τους ανθρώπους που έχασαν χθες, σε μια ομολογουμένως άσχημη συνεδρίαση για το ΧΑΑ, η οποία δεν το κρύβω με συγκίνησε. Και θέλω πραγματικά να τον ευχαριστήσω για αυτό.
Αγαπητέ Μορφέα, θα ήθελα να απευθυνθώ και σε εσένα, απολύτως καλοπροαίρετα. Τονίζω το καλοπροαίρετα, γιατί στον γραπτό λόγο, η εξωλεκτική παράμετρος της επικοινωνίας, που είναι και αρκετά πιο σημαντική από το ίδιο το περιεχόμενο των λέξεων, σχεδόν μηδενίζεται. Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουμε πολύ λίγα να κερδίσουμε όταν περιαυτολόγουμε ότι πετύχαμε κάτι, αντιθέτως έχουμε πολύ περισσότερα να κερδίσουμε μέσω της ταπεινότητας και εν τέλει νομίζω ότι αν κάποιος θέλει να είναι πραγματικά ανώτερος, θα πρέπει πριν και πάνω από όλα να είναι ταπεινός. Δεν ξέρω αν πιστεύεις στο Χριστιανικό δόγμα, αλλά ακόμα και αν δεν πιστεύεις, το παράδειγμα ενός Θεού να πλένει τα πόδια των ανθρώπων μαθητών του, έχω την αίσθηση ότι δίνει την απόλυτη έκφραση της ταπείνωσης και τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί να ανυψωθεί.
Κλείνοντας αυτήν μου την τοποθέτηση, θα ήθελα να πω ότι το να χάνεις σε ένα παιχνίδι τίμιο είναι εντάξει και μέσα στο πρόγραμμα, αλλά το να σε κάνουν να χάνεις με το ζόρι, όπως νιώθω ότι συμβαίνει τα τελευταία 14 χρόνια με το ΧΑΑ, προσομοιάζει στο ανήθικο.
(*) από τις παρεμβάσεις/σχόλια συν-υπογειτών, που έκαναν αίσθηση. Με τις πολλές ψήφους σας, να επικροτούν (συμφωνούν;) με το πνεύμα του φίλου μας.
Για καλό ΣαββατοΚύριακο.