Η ΕΚΤ άνοιξε ένα μικρό... παράθυρο την Πέμπτη και η Αθήνα μία εργάσιμη μετά (μεσολάβησε η αργία της
Καθαράς Δευτέρας) έδωσε εντολή σε 4 ξένους και 1 ελληνικό οίκο να προχωρήσουν την έκδοση ενός 30ετούς διάρκειας ομολόγου.
Η πιο γρήγορη αντίδραση (για την αξιοποίηση της ευκαιρίας, που έδωσε η Κριστίν Λαγκάρντ) χώρας-μέλους της ευρωζώνης, προφανώς επειδή ο μηχανισμός ήταν ήδη έτοιμος, από το τέλος -κιόλας- της προηγούμενης έκδοσης (του Ιανουαρίου).
Στη μεθοδική και (το κυριότερο) αποτελεσματική δουλειά που γίνεται με αγαστή συνεργασία οικονομικού επιτελείου - ΟΔΔΗΧ - κυβέρνησης (Μαξίμου) έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερες αναρτήσεις.
Σήμερα, θα σταθούμε στο μεθοδικό rotation του ΟΔΔΗΧ, που «μοιράζει» το παιχνίδι στα επενδυτικά σπίτια.
Goldman Sachs, JP Morgan, BNP Paribas, HSBC και Εθνική θα «τρέξουν» αυτή την έκδοση.
Morgan Stanley, Citi, Deutsche Bank, Nomura, Barclays και Eurobank είχαν «βγάλει» το 10ετές.
Θεωρώ πως το αποτέλεσμα της θεαματικής υποδοχής που συναντούν οι εκδόσεις «ελληνικού χρέους» είναι συνάρτηση (και) του έξυπνου ματσαρίσματος των οίκων.
Να υπολογίσουμε ένα (στο περίπου) επιτόκιο; Με το αντίστοιχο ιταλικό στο 1,585% (09.00'), το δικό μας θα βγει, λογικά, συν ένα premium, συν το κερδάκι των αγοραστών, κοντά στο 2% πάνω-κάτω.
Οσο για την προσφορά; Στα 29 δισ. έφτασε τον Ιανουάριο, εάν κρίνουμε δε (και) από τις χθεσινές πωλήσεις
στο 10ετές θα πρέπει να περιμένουμε σημαντικά μεγέθη.
Με σημαντική λεπτομέρεια πως η συμμετοχή των hedge funds έχει μειωθεί στο 7% (έκδοση Ιανουαρίου) από σχεδόν 35-40% προ 2ετίας.
(*) Η σημασία της εξόδου στις αγορές Ι - σε σχόλιό μας της 28ης Ιανουαρίου.
σ.σ. Για την «αθόρυβη ομάδα της... Ομήρου» είχαμε κάνει μνεία (και) στις 3 Σεπτεμβρίου, σημειώνοντας πως λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένος μηχανισμός.
Πράγματι, με τη χρησιμότητα ενός Victorinox και την ακρίβεια ενός Tissot. Ελβετοί.