Για 500 εκατ. και με ένα επιτόκιο που θα έγραφε μπροστά το 4% βγήκε η ΔΕΗ στις αγορές. Εντέλει «υποχρεώθηκε» να αντλήσει 650 εκατ. καθώς η προσφορά ήταν 6πλάσια (*), το δε επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 3,875%, σύμφωνα με όσα σημείωνε ο Χρήστος Κολώνας.
Καταλληλότερη συγκυρία για την έκδοση ομολόγου εξωτερικού δεν θα μπορούσε να βρεθεί, την εβδομάδα που συνεδρίαζε η ΕΚΤ -κυρίως για να εξετάσει το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί από την άνοδο των αμερικανικών επιτοκίων-, με το βιβλίο να κλείνει την ημέρα που η πρόεδρός της Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωνε την, εκ νέου, αύξηση των αγορών στοιχείων ενεργητικού/τίτλων στο πλαίσιο του έκτακτου προγράμματος για την αντιμετώπιση της πανδημίας (**).
Στο 0,775% το ελληνικό 10ετές, ενόσω μιλούσε η κα Λαγκάρντ και «έκλεινε το βιβλίο» για το εταιρικό της ΔEΗ.
Οταν στις 26 Φεβρουαρίου είχε φθάσει έως το 1,120%, αντιδρώντας από τα ιστορικά χαμηλά του 0,555% (απόρροια των εξελίξεων στην αγορά των ΗΠΑ).
Σε αυτή τη συγκυρία αποκλιμάκωσης των αποδόσεων, βγήκε η ΔEΗ, αυτήν -κατά πώς φαίνεται- θα προλάβει η Motor Oil (δες σχετικά: πού θα επενδύσει τα 200 εκατ.), αυτήν θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν ακόμη 1-2 όμιλοι, που επισπεύδουν τη σχετική διαδικασία.
Επιπρόσθετα, διευκολύνει τον σχεδιασμό του οικονομικού επιτελείου, του ΟΔΔΗΧ για τα δέοντα. Την ώρα που ανακοινώνεται ακόμη ένα πακέτο (υπο)στήριξης των επιχειρήσεων, επαγγελματιών.
(*) μιλάμε για τη ΔEΗ, που την Ανοιξη του 2019 είχε-δεν είχε αποτίμηση 400 εκατ. ευρώ. Στα 2,10 δισ., χθες, δεν τα λες και λίγα 1,7 δισ. διαφορά.
(**) εκ του αποτελέσματος δικαιώνεται ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, για την παρέμβασή του (Οι αγορές, ο Στουρνάρας και η ΕΚΤ / στις 27 Φεβρουαρίου), ευρύτερα δε όσοι εξαρχής είχαν υποδεχθεί θετικά την είσοδο του Μάριο Ντράγκι στην Ρώμη (Ο Ντράγκι, η Λαγκάρντ και η... Αθήνα / στις 4 Φεβρουαρίου) και την ανάληψη των ηνίων της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ (Η Λαγκάρντ, ο Ντράγκι και η... Αθήνα / στις 15 Φεβρουαρίου).
Δεν γνωρίζω εάν Λαγκάρντ - Ντράγκι είχαν επικοινωνία αυτές τις ημέρες, αλλά και να μην είχαν... στο μυαλό της Κριστίν ήταν σίγουρα τα προβλήματα που έχει να διαχειριστεί ο Μάριο.
Υ.Γ: Θα επιμένω να θυμίζω πως η μόνη ουσιαστική (υπο)στήριξη που παρέχεται «κεντρικά» προς τις χώρες της Ευρωζώνης προέρχεται από τη Φρανκφούρτη και όχι από τις Βρυξέλλες, πολύ δε περισσότερο το Βερολίνο. Και σε αυτή την περίοδο, έκλεισε -ήδη- ένας χρόνος η Αθήνα (υπο)στηρίζει την οικονομία (συμφωνεί-διαφωνεί κάποιος, είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης) σχεδόν αποκλειστικά από «ίδιους πόρους».