Ο χθεσινός τζίρος, των 33,5 εκατ., απογοητευτικός από κάθε άποψη, κατέδειξε την επενδυτική ένδεια της αγοράς μας αυτή την περίοδο. Προφανές πως η πλειονότητα των ξένων (και... ξένων) παραμένει εκτός παιδιάς, ενώ τα «ισχυρά χέρια» έχουν ενεργοποιηθεί μόλις 3-4 φορές από την αρχή του έτους.
Ζητείται καταλύτης, είναι το μήνυμα όσων μιλήσαμε χθες, αναφέροντας την κωλυσιεργία σε μία σειρά επενδυτικών σχεδιασμών ως έναν από τους λόγους που λειτουργούν ανασταλτικά. Επιπλέον δράσεις και ενέργειες επαγγελματιών της αγοράς, για άγνωστο λόγο, προωθούνται με... ρυθμό χελώνας, αντί να αποτελούν άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης. Από την Επιτροπή Πισσαρίδη, την πρωτοβουλία όλων των φορέων της αγοράς (υπό τον αρμόδιο υφυπουργό) για υλοποίηση μέτρων που θα συμβάλουν στην ουσιαστική αναβάθμιση της αγοράς μένουν -προσώρας- στα χαρτιά.
Aπό τον ΣEB, τα μέλη του οποίου έχουν το 80% και πλέον της συνολικής κεφαλαιοποίησης των εισηγμένων στο XA, την Ένωση Θεσμικών, τους χρηματιστές (ΣMEXA), τις ενώσεις και τους φορείς των επενδυτών, μέχρι τις αρχές της αγοράς (EXAE, Kεφαλαιαγορά), όλοι καταβάλλουν εντατικές προσπάθειες προκειμένου το πλέγμα προτάσεων να μετουσιωθεί σε πράξεις/έργα.
Που όμως δεν υλοποιούνται με τον ρυθμό που επιτάσσει η σοβαρότητα της κατάστασης.
Αξιον απορίας, γιατί δεν προχωρούν -καν- φορολογικού (αλλά όχι μόνο) μέτρα (χαμηλού δημοσιονομικού κόστους), προκειμένου να καταστεί ελκυστική η είσοδος μίας εταιρείας στην αγορά (αλλά και η παραμονή των εισηγμένων), να προσελκυσθούν νέα επενδυτικά κεφάλαια; Ακόμη και ο ορθός σχεδιασμός για σύνδεση της αγοράς με την ασφάλιση, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις νέες αγορές δεν προχωρά.
Θυμίζοντας πως -παλαιότερα- με την εισαγωγή του OTE (και επιχειρήσεων/φορέων του ευρύτερου Δημόσιου) υπήρξε ουσιαστική εμβάθυνση της αγοράς, με την προσέλκυση επενδυτικών χαρτοφυλακίων, ξένων διαχειριστών με σημαντικές εισροές «άμεσου/ζεστού χρήματος».
Yπολογίζεται πως από τον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, στην αγορά εισέρρευσαν (άμεσα και έμμεσα) περί τα 15 δισ. ευρώ. Διάθεση μετοχικών πακέτων, μερίσματα, φορολογικά έσοδα, μόχλευση κεφαλαίου αποτέλεσαν σημαντική «γεννήτρια» παραγωγής προστιθέμενης αξίας. Οπως και το ότι σε μία περίοδο που οι αγορές στρέφονται προς νέες μορφές ενέργειας, εμείς δεν έχουμε «καταφέρει» καν να βάλουμε μπροστά το περίφημο «Χρηματιστήριο Ενέργειας».