Το τέλος του παιχνιδιού πλησιάζει, καθώς οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται όλο και πιο κοντά στο σημείο εξάντλησης της έκτακτης ρευστότητας από τον ELA.
Όλο και λιγότερες είναι οι εγγυήσεις που μπορούν να δίνουν για να μείνουν ζωντανές, μετέδωσε νωρίτερα το πρακτορείο Bloomberg.
Στην ΕΚΤ και το μαχαίρι και το (ελληνικό) καρπούζι, ήταν ο εύγλωττος τίτλος προσέγγισης του «ΜΕΤΟΧΟΥ» (στο φύλλο 893 της 30ής Απριλίου), όπου μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής 2-3, κατά τη γνώμη μας, ενδιαφέροντα.
Κατ' αρχάς η σχέση αυξανόμενου ELA - μειούμενων καταθέσεων έχει στείλει σήμα κινδύνου στην κυβέρνηση καθώς και στην ΕΚΤ, αφού μετά και την τελευταία χορήγηση ρευστότητας έφθασε τα 75,5 δισ. ευρώ(*), ενώ οι καταθέσεις από τα 140,4 δισ. στο τέλος Φεβρουαρίου μειώθηκαν τον Μάρτιο στα 138,55 δισ. ευρώ. Ο Μάρτιος με αναλήψεις - εκροές 1,91 δισ. ευρώ ήταν ο έκτος συνεχόμενος μήνας με μείωση της καταθετικής βάσης. Τα διαθέσιμα υπολογίζονταν στα 4 δισ. ευρώ.
Μέχρι τα τέλη Απριλίου (όπου είχε αναφερθεί ο «Μ») δεν είχε γίνει κατανοητό (ούτε στο Μαξίμου) η ολοένα και μεγαλύτερη συσχέτιση του ELA με το ύψος των καταθέσεων, η σπουδαιότητά τους και το συγκριτικό μειονέκτημα της Ελλάδας έναντι των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Και προφανώς έναντι των δανειστών, θα συμπληρώναμε σήμερα.
Σημειωνόταν επίσης πως οι τράπεζες διέθεταν collateral buffer γύρω στα 45 δισ. ευρώ (κυρίως δάνεια), που σε όρους καθαρής ρευστότητας (ενεχύρων) θα μπορούσαν να αποδώσουν περί τα 30 δισ. ευρώ.
Αυτά στα τέλη Απριλίου και με την ΕΚΤ να έχει μεταθέσει για δύο συνεχόμενες συνεδριάσεις της το ενδεχόμενο «κουρέματος» των ενεχύρων, που παρέχουν οι ελληνικές τράπεζες προς την Κεντρική Τράπεζα για τη χορήγηση ρευστότητας προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα (και μόνο, καθώς στην οικονομία δεν μπαίνει ούτε... λεπτό).
(*)Μετά και την τελευταία χορήγηση ξεπερνά τα 80 δισ. ευρώ, ενώ οι καταθέσεις υπολογίζεται πως έχουν υποχωρήσει στα 135 δισ.