Για την ευημερία των αριθμών αλλά και για τη χαμένη γενιά της Ελλάδας μιλά ο Γερμανός συντάκτης Wolfgang Munchau, σε ένα από τα πιο ανθρώπινα κείμενά του.
Παρακολουθώντας (σχεδόν αποκλειστικά μέσω της ευτυχούς συνεργασίας του Euro2day.gr με τους F.T.) την αντιμετώπιση της «ελληνικής κρίσης» τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια, εκτιμώ πως ο 53χρονος (και) αναλυτής-κοινωνιολογιστής επιχειρεί μία από τις πληρέστερες αναλύσεις του.
Μαζί με τον Peter Bofinger αποδεικνύεται διαχρονικά σε νουνεχή παρατηρητή των εξελίξεων (και) στην Ελλάδα, με τον συμπατριώτη του «σοφό των οικονομικών» (λίγο μεγαλύτερος ο Bofinger, 60άρης πλέον*), χωρίς ακρότητες ή εμπάθειες, γνώστης τόσο των οικονομικών μεγεθών, χωρίς ωστόσο να χάνει την αίσθηση του ανθρώπινου μέτρου.
Δεδομένου ότι (και) η χώρα μας οδεύει προς τις κρισιμότατες ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης (εύλογη για τα συμφέροντά της) με αιχμή το «πρωτογενές πλεόνασμα» κρύβει την αλήθεια που αναφέρει ο Γερμανός δημοσιογράφος. Εκτός από την Αθήνα, Ευρωπαίοι διπλωμάτες και πωλητές ομολόγων πανηγυρίζουν με τους δείκτες βελτίωσης της οικονομίας.
Και δικαιολογημένα από την πλευρά τους, αφού η «ελληνική αγορά» αποδεικνύεται χρυσάφι για όλους αυτούς. Ενδεικτικά αναφέρω αυτό που είναι γνωστό στην πιάτσα, πως γύρω στα 20 με 30 εκατ. ευρώ υπολογίζεται η προμήθεια που πληρώθηκε κάθε μία από τις 10 ξένες επενδυτικές τράπεζες για τη συμμετοχή τους στην αναδοχή των ΑΜΚ των συστημικών τραπεζών.
Προφανώς και οι αγγλιστί investment bankers τρίβουν τα χέρια τους, προφανώς και οι κάθε λογής G. Soros συχνοεπισκέπτονται την Αθήνα, καθώς business as usual.
Όμως ο W. Munchau λέει πολλές αλήθειες για την ελληνική πραγματικότητα τη στιγμή που η κυβέρνηση ουδόλως ασχολείται με την ουσία της ελληνικής παθογένειας. Την αναλύει εύγλωττα ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, Γκάι Ράιντερ (**) προειδοποιώντας πως χρειάζονται επειγόντως μέτρα για τη στήριξη της απασχόλησης. Με τις σημερινές τάσεις προειδοποιεί (***) πως το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα θα μπορούσε να εκτείνεται στο 22% μέχρι το 2019.
Άραγε, στην προεκλογική αρένα περισσεύει ελάχιστη κοινή λογική μεταξύ των πράσινων, βένετων, ρούσσων και λευκών για τα αυτονόητα;
Πολύ φοβούμαι πως όχι. Δυστυχώς.
(*) Αναλυτικότατος και στο πρόσφατο βιβλίο του - Επιστροφή στο μάρκο; Η Γερμανία χρειάζεται το ευρώ. (Εκδόσεις Πόλις).
(**) Η αναφορά μου είναι από τη συνέντευξή του στη Χριστίνα Κοψίνη (Καθημερινή της 27ης/4).
(***) Ο γ.δ. της Δ.Ο.Ε. θα μιλήσει αύριο Τρίτη στη Βουλή, με θέμα «Ο κοινωνικός διάλογος στον καιρό της κρίσης».