Επιτεύχθηκε, απ΄ ό,τι αναφέρεται και στο euro2day, ο περίφημος «μεγάλος συνασπισμός» CDU/CSU-SPD.
Θα σταθώ σε 2-3 σημεία, που θεωρώ ενδεικτικά της μεθόδευσης του Βερολίνου.
Όπως μετέδωσε η Deutsche Welle «...σύμφωνα με το προσχέδιο κυβερνητικής συνεργασίας, το SPD δέχεται τη γραμμή πλεύσης των Χριστιανοδημοκρατών στα ευρωπαϊκά, ενώ διατηρείται και βαθαίνει η ελληνογερμανική συνεργασία. Ευθύνη των κρατών για τον προϋπολογισμό τους και ευθύνη των εταίρων στην ευρωζώνη για τα εθνικά χρέη είναι κάτι ασυμβίβαστο».
Με αυτήν τη διατύπωση στο προσχέδιο κυβερνητικής συνεργασίας απορρίπτεται στην ΟΥΣΙΑ η καθιέρωση ευρωομολόγων όπως είχαν προτείνει οι Σοσιαλδημοκράτες.
Αλλά και «..σε αυτήν την Ευρώπη θα πρέπει να μειωθούν τα υψηλά χρέη των χωρών. Η δανειακή βοήθεια από ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης θα πρέπει όμως να αποτελεί τελευταία καταφυγή και να παρέχεται όταν κινδυνεύει η σταθερότητα της ευρωζώνης στο σύνολό της». Η δε βοήθεια θα δίνεται ΜΟΝΟΝ έναντι αυστηρών όρων, δηλαδή «μεταρρυθμίσεων» και μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης εκ μέρους των χωρών που προσφεύγουν στον μηχανισμό, και με βασική προϋπόθεση να παρουσιάζεται σχέδιο για το πώς μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους.
...για τη δε Ελλάδα, το πειθήνιο πειραματόζωο των Γερμανών:
«...ιδιαίτερο ενδιαφέρον (sic) για την Ελλάδα έχουν και τα σημεία που αναφέρονται στην ανεργία των νέων. Ενώ παρουσιάζεται σειρά μέτρων για την καταπολέμησή της από ευρωπαϊκά ταμεία, τονίζεται ότι η Γερμανία θα λάβει και άλλα μέτρα για την εκπαίδευση και την απασχόληση νέων από χώρες-μέλη της Ε.Ε.
Πέραν αυτού, θα προωθηθεί η καθιέρωση του "πετυχημένου(*) γερμανικού μοντέλου της δυαδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης" σε άλλα κράτη. Ας σημειωθεί ότι ένα πιλοτικό πρόγραμμα έχει ξεκινήσει αυτόν τον μήνα στην Αθήνα και στην Κρήτη».
(*) Πετυχημένου για ποια πλευρά, άραγε;
Κατά την ταπεινή άποψή μου, το... ευτύχημα με τη συμφωνία CDU/CSU-SPD είναι πως διαλύονται και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις όσων ελάχιστων ανιστόρητων(**) έχουν απομείνει (και) σε αυτόν τον τόπο για το ότι:
- υπήρχαν δύο γερμανικές σχολές σκέψεις η «δεξιά» και η «αριστερή»,
- η λογική Schaeuble και η πιο... ανθρώπινη του «σοσιαλιστή»(***) Schulz,
- υφίστατο -επί της ουσίας- θέμα/ενδεχόμενο αλλαγής της πολιτικής του Βερολίνου έναντι του Νότου, ειδικότερα ως προς την Ελλάδα.
Η γερμανική σκέψη είναι ΜΙΑ και ΕΝΙΑΙΑ είτε CDU/CSU είτε SPD, η μεθόδευση του Βερολίνου είναι ΜΙΑ και ΕΝΙΑΙΑ και στοχεύει μεθοδικά στη «νέα Ευρώπη τους», το περιβόητο Lebensraum τους και ο Νότος, η Ελλάδα θα πρέπει έστω και στο... και ένα να συνειδητοποιήσουν πως η αντιμετώπιση πλέον του προβλήματος -έστω και τώρα- θα έπρεπε να είναι ενιαία. Όχι να καλλιεργούνται ελπίδες με αφορμή τα λεγόμενα του κάθε Schulz, Steinbruck (όπως παλιότερα με τον έτερο Γάλλο «σοσιαλιστή» Hollande) πως μπορεί να διαφοροποιηθεί έναντι του Νότου και της Ελλάδας.
(**)Καλώς ή κακώς η στοιχειώδης ανάγνωση ( πόσο δε μάλλον η μελέτη της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας) ενισχύει αυτήν την εκτίμηση για τον διαχρονικό ρόλο της γερμανικής σκέψης.
(***)Η μεγάλη στροφή της γερμανικής πολιτικής, που ουσιαστικά έβαλε ταφόπλακα στο κοινωνικό μοντέλο και στάθηκε η απαρχή για τη μετάλλαξη της Ευρώπης (τότε πιο κοινωνικής κι ανθρώπινης) σε ένα σύστημα «δεσμών χρέους», σε ενοποιημένο χρηματοπιστωτικό status υπό τον έλεγχο του Βερολίνου, συντελέστηκε επί θητείας του έτερου «σοσιαλιστή» Schroeder (μετά την αποχώρησή του από την καγκελαρία -το 2005, οπότε τον διαδέχθηκε η νυν καγκελάριος Merkel- εργάζεται για τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό Gazprom).
σημ.: και σημειολογικά η... αποδοχή από το SPD της παραμονής του Schaeuble στο τιμόνι της γερμανικής οικονομίας τα λέει όλα.
σ.σ.: αισθάνομαι ευτυχής γιατί εδώ και δύο-δυόμισι χρόνια ο ΜΕΤΟΧΟΣ μου παρέχει φιλόξενα τις σελίδες του για να καταγράφω σε πλειάδα αναφορών αυτόν τον μεθοδικό γερμανικό σχεδιασμό. Έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι και τον παρακολουθώ πολλά χρόνια και μακάρι να έκανα λάθος. Αρχικά οι πρώτες αναφορές φάνταζαν σαν... ιστορίες συνωμοσίας, στη συνέχεια όσο το παιχνίδι χόντραινε αρκετές φορές λοιδωρήθηκαν, δυστυχώς όμως για τον τόπο μου και τον Νότο οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν μύχιες ανησυχίες ετών.