Μία κινητή μουσική γιορτή άλλαξε εχθές το απόγευμα την γκρίζα όψη της Αθήνας. Από το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ως το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πατησίων, με τρεις ενδιάμεσες στάσεις, η Εθνική Λυρική Σκηνή τίμησε την επέτειο για τα 36 χρόνια από τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας.
Φάνηκε λίγο φως, πέρασε από μια σχισμή αέρας φρέσκος, αποδεικνύοντας πως ενίοτε αρκεί μία αφορμή (ελάχιστα δαπανηρή) για να αναταθεί λίγο ο κόσμος.
Το πιο ενθαρρυντικό ο ίδιος κόσμος (και όχι το πλήθος), η σύνθεσή του, η υπομονή του, η ένδειξη σεβασμού στη μνήμη της Divina Voce, η φωτεινότητα που έβλεπες στα πρόσωπα πολλών, η παρουσία πολλών νέων παιδιών.
Γνωρίζω πως δεν θα ευχαριστήσω όλους τους φίλους της στήλης, όσους δεν τους πηγαίνει η κλασική μουσική. αλλά ας μου συγχωρεθεί ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από την Tosca (G. Puccini).
Καλήν εβδομάδα!