Τα είχε πει ο Μr "Whatever it takes" αρθρογραφώντας στους FT, για τις έως τώρα πολιτικές της ΕΕ.  Αποκάλυπτε τότε ο Ιταλός πολιτικός/οικονομολόγος αυτό που ήταν χρόνια τώρα κοινό μυστικό στους διαδρόμους των Βρυξελλών, ότι ευθύνεται η ίδια η Κομισιόν για τη φθίνουσα ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, πως είναι η χρυσοκάνθαρη γραφεικοκρατία η κύρια υπαίτιος που επί της ουσίας δεν υφίσταται ενιαία εσωτερική αγορά.

Το ΔΝΤ εκτιμούσε -πολύ πριν αρχίσει να επιβάλλει τους δασμούς του ο Τραμπ- ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 115% για τις υπηρεσίες.

Εν τέλει ήταν ο ορατός κίνδυνος εκτροχιασμού της αγοράς ομολόγων των ΗΠΑ ο λόγος που έκανε πίσω ο Ντόναλντ Τραμπ και όχι τόσο η κλιμάκωση των τακτικών της πλευράς του Σι Τζινπινγκ; Εύλογο το ερώτημα, επιχειρεί να το προσεγγίζει διεξοδικά ο ΧΑΜαιλέων "φωτίζοντας" λεπτομέρειες που θα πρέπει να συνεκτιμώνται από τούδε και στο εξής.

Το Bloomberg ενδεχομένως να έχει μία από τις απαντήσεις, καθώς σύμφωνα με ανάλυση του, στο sell off της Δευτέρας τα ομόλογα είχαν συμπεριφορά μετοχών, απόρροια (πιθανότατα) εσπευσμένων μαζικών πωλήσεων (με συνέπεια την ακραία διόρθωση των τιμών, με αντίστροφη εκτόξευση των αποδόσεων). Ενδεικτικά το US10Y από Παρασκευή σε Δευτέρα είχε διακύμανση 3,95%-4,385% (υπολογίστε το σε κόστος εξυπηρέτησης των λήξεων 7 τρισ$/ χρέους 36,5 τρισ$, μέσα στο 2025). Από "όπλο" στα χέρια Τραμπ το ομόλογο/χρέος έγινε αυτεπιστρεφόμενος κίνδυνος.

Η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας συνέχισε για πέμπτη συνεχόμενη συνεδρίαση την υποτίμηση του γουάν, με προφανή επιδίωξη να καταστήσει φθηνότερα τα κινεζικά προϊόντα, ενισχύοντας έτσι τις εξαγωγές της προς άλλες αγορές πέραν των ΗΠΑ.

Πρακτικά το Πεκίνο απαντά νομισματικά, παρά τα εσωτερικά προβλήματα που έχει η κινεζική οικονομία και μας τα θυμίζει ο ΧΑΜαιλέων.

Το Πεκίνο προηγείται και επιχειρεί «εργαλειοποιώντας» το νόμισμα να υποστηρίξει τις εξαγωγές, σε μία συγκυρία που άλλες κεντρικές τράπεζες δεν έχουν ενεργήσει ανάλογα.

Νέο άλμα για τον VIX/CBOE, νωρίτερα, πάνω και από τις 45 μονάδες -«διπλώνει» ήδη σε διάστημα μόλις μία εβδομάδας.

Για τον υπολογισμό του δείκτη χρησιμοποιούνται δικαιώματα αγοράς/πώλησης από 16 έως 44 ημέρες. Ο συγκεκριμένος δείκτης έπιασε τις 85 μονάδες στις 18 Μαρτίου 2020 -όταν λόγω Covid-19 και lockdown εξελισσόταν το ευρύ sell off στις διεθνείς αγορές- και αρκετά χρόνια νωρίτερα, στις 24 Οκτωβρίου 2008, τις 89 μονάδες- με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων/post Lehman κ.λπ.

Λόγω της επιτάχυνσης της κυκλοφορίας στις αγορές, της συνεχούς αβεβαιότητας και του ρυθμού... roller coaster, τέλη Απριλίου 2023 δημιουργήθηκε ένας πιο στοχευμένος (σε συντομότερα χρονικά διαστήματα), ο VIX O DTEs -Ο Days to Expiration-, δηλαδή μηδέν (περιθώριο) για τη λήξη.

Πρώτη διαπίστωση από τη χθεσινή -πρώτη- ημέρα: η αντίδραση των χωρών και περιοχών δεν είναι ομόθυμη, καταδεικνύοντας ότι ο Τραμπ επιχειρεί -σε πρώτη φάση- να στήσει διάφορα «τραπέζια διαπραγματεύσεων» προσφέροντας διμερείς συμφωνίες, εκμεταλλευόμενος τη μόχλευση της εμπορικής και στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ. Ετσι θα περιορίσει τη δυνατότητα συγκρότησης ενιαίων μετώπων.

Στα καθ' ημάς, τα ευρύτερα ευρωπαϊκά: Την ώρα που στις Βρυξέλλες εμφανίζονταν έτοιμοι για την ενεργοποίηση αντίμετρων, στο Λονδίνο ήταν διαλλακτικοί και με πρόθεση να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.