Με fast track διαδικασίες και απευθείας αναθέσεις επιχειρεί η κυβέρνηση, το οικονομικό επιτελείο, να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση "πλούτου - υποδομών" (*).

Στη… σπουδή τους αυτή όμως "κρύβεται" ο κίνδυνος να γίνουν στην κυριολεξία εγκλήματα σε βάρος αυτού του τόπου, των επόμενων γενεών (**).

Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός από τα "ζουμερά φιλέτα" που "εκβιαστικά" ζητούνται από τους δανειστές ΕΔΩ και ΤΩΡΑ με τιμές ΟΣΟ-ΟΣΟ.

Ο λόγος για τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος", που στα δέκα χρόνια της λειτουργίας του έχει αποδειχτεί "χρυσοτόκος όρνιθα" (και για το Δημόσιο, που ελέγχει το 55%, και για την κοινοπραξία που έχει το υπόλοιπο).

Όμως, σύμφωνα με παράγοντες οι οποίοι γνωρίζουν σε βάθος τα μυστικά και τα… ψιλά γράμματα της σύμβασης παραχώρησης, η αποδοτικότητα του φορέα θα εκτιναχτεί την επόμενη δεκαετία, αφού (σύμφωνα με τη σύμβαση) τα ποσά που θα πληρώνονται για την εξόφληση του δανείου στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων θα μειώνονται θεαματικά.

Πρακτικά και στη σύμβαση του "Ελευθέριος Βενιζέλος" ισχύει ό,τι και στις υπόλοιπες που είναι σε ισχύ, σύμφωνα με την οποία ο χρόνος ωρίμασης ευνοεί την κάθε κοινοπραξία προς την ολοκλήρωση της περιόδου λειτουργίας - εκμετάλλευσης.

Το οικονομικό επιτελείο, λοιπόν, προσδοκά να βάλει στα δημόσια ταμεία περί τα 300, άντε 400 εκατ. ευρώ, διαπραγματευόμενο την απευθείας ανάθεση της παράτασης της ισχύουσας σύμβασης για (τουλάχιστον) άλλα 20 χρόνια.

Σημειώνεται πως την περίοδο 2002-09 το Δημόσιο εισέπραξε από τον φορέα 640 εκατ. ευρώ, δικαιώνοντας όσους εξαρχής υποστήριζαν πως το ελληνικό κράτος ΔΕΝ θα έπρεπε να ξεπουλήσει από την αρχή το αεροδρόμιο στην κοινοπραξία, στους ξένους.

Και γεννώνται εύλογα ερωτήματα, εάν δηλαδή το Δημόσιο θα κρατήσει θέση στο Μ.Κ. της εταιρίας ή θα αποχωρήσει εντελώς, όπως πιεστικά (για να μην πούμε κάτι χειρότερο) ζητούν εδώ και μήνες οι Γερμανοί.

Θα μειώσει το ποσοστό του κατά 22%, ώστε να κρατήσει την καταστατική μειοψηφία, ή μήπως ο υπουργός Οικονομικών με το πρόσχημα να μαζέψει περισσότερα χρήματα θα εκχωρήσει το 55% του Δημοσίου, με παράλληλη επέκταση της σύμβασης παραχώρησης;

Ας έχουμε, λοιπόν, τα μάτια μας δεκατέσσερα, γιατί με… άλλοθι τη δεινότατη θέση της χώρας και τις "εκβιαστικές" πιέσεις των δανειστών κινδυνεύουμε να χάσουμε και την… μπάλα και την όποια αξιοπρέπεια μας έχει μείνει. Ας (ξανά) σκεφτούν πολύ σοβαρά εκεί στην Πλατεία Συντάγματος μερικές μικρές, αλλά επικίνδυνες λεπτομέρειες, γιατί από τη μέχρι τώρα πρακτική τους θα πρέπει να είμαστε όλοι μας σε συνεχή ετοιμότητα.

(*) Διακαής πόθος του Βερολίνου να κλείσει τώρα τα 2 - 4 φιλέτα που το ενδιαφέρουν. Από τον ΟΤΕ, τις δουλειές της ΔΕΗ με την RWE μέχρι το "Ελευθέριος Βενιζέλος", καθώς η Hochtief θεωρείται και είναι από τις "επιχειρηματικές σημαίες" των Γερμανών.

(**) Σύμφωνα με μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (αναφέρεται στο σημερινό "Ποντίκι"), "…η επιχειρηματική κοινότητα του αεροδρομίου της Αθήνας συνεισφέρει συνολικά το 2,4% του ΑΕΠ, καθώς η ετήσια 'προστιθέμενη αξία' του ανέρχεται σε 4,9 δισ. ευρώ".

ΣΗΜ. Για να αποδίδουμε τα του… Καίσαρος τω Καίσαρι, θα πρέπει να θυμηθούμε πως η σύμβαση υπεγράφη έπειτα από πολύ σκληρές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου (με υπουργό ΠΕΧΩΔΕ τον Κώστα Λαλιώτη), με το Δημόσιο να κρατά το 55% και τη χρονική διάρκεια να μην ξεπερνά τα 30 χρόνια. Σε αντίθεση με όσα σθεναρά υποστήριζαν τότε άλλοι πολιτικοί, όπως λ.χ ο Κώστας Μητσοτάκης.