Σε περιόδους καταστροφών και πρόκλησης ανθρώπινου πόνου, οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν την τιμητική τους. Δεδομένου ότι η κρίση προκλήθηκε από την καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ, σταχυολογήσαμε κάποιες σκόρπιες αναφορές γνωστών και μη, τις οποίες παραθέτουμε στον σημερινό Εκηβόλο.

Κατά την άποψη ενός φίλου, το πρόβλημα γεννάται από τη Federal Reserve System που εκδίδει το "αμερικανικό" δολάριο και παραμένει μέχρι σήμερα καθαρά ιδιωτική τράπεζα. Το άρθρο 1, παράγραφος 8 εδάφιο 5, του Συντάγματος των ΗΠΑ ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίζει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα. Αυτή η συνταγματική πρόνοια έμεινε στα χαρτιά.

Η έκδοση νομίσματος (δηλαδή του "αμερικανικού" δολαρίου) δεν συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητες της αμερικανικής κυβέρνησης, που δεν ελέγχει την κυκλοφορία του χρήματος. Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε μία ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρισμένη στην Πολιτεία του Delaware, τη FED.

Είναι γνωστό πως το ομοσπονδιακό σύστημα των ΗΠΑ δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Wondrow Wilson το 1913, για να αντικαταστήσει τη μονοκρατορία των ιδιωτικών τραπεζών και να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία των τραπεζογραμματίων. Το προηγούμενο φεουδαλικό σύστημα επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες.

Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε κανέναν έλεγχο στο σύστημα. Έτσι από το απόλυτο χάος το τραπεζικό φεουδαλικό σύστημα των αρχών του 1900 πέρασε στα χέρια των Ρότσιλντ - Ροκφέλερ.

Ο βουλευτής Charles A. Lindberg (πατέρας του διάσημου πιλότου) αντέδρασε στις προτάσεις Wilson σημειώνοντας σε δημόσια ομιλία του (20/1/1915) πως "το σύστημα είναι καθαρά ιδιωτικό και αποβλέπει μόνο σε έναν σκοπό από τη χρήση άλλων ανθρώπων, προς όφελος των μετόχων και εκείνων που συνδέονται με αυτούς".

Η καρδιά του συστήματος Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης (Federal Reserve of N.Y.) που κατέχει το 53% της FED και γύρω από αυτήν λειτουργούν ακόμη 12 περιφερειακά ομοσπονδιακά ιδρύματα. Κοντολογίς, η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ είναι αρμοδιότητα της FED, δηλαδή των ιδιωτών, και όχι της Κεντρικής Κυβέρνησης.

Ο καθηγητής Allen B. Brown είχε υποστηρίξει την εκτύπωση νομίσματος αντί για δανεισμό τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με αίμα και ιδρώτα τους τόκους των δανείων. Το 1963 ο John Kennedy αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση και να καταργήσει το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό Σύστημα. Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο δινόταν εντολή στην κυβέρνησή του να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της έκδοσης του αμερικανικού δολαρίου.

Τρεις εβδομάδες αργότερα ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε τη γνωστή κατάληξη.

Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Lyndon Johnson ακύρωσε αμέσως το διάταγμα. Και ο έλεγχος παρέμεινε στην ιδιωτική FED και στους μεγαλομετόχους της, δηλαδή τις τράπεζες Rothchild Λονδίνου και Βερολίνου, την επενδυτική τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, τη Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ (που ελέγχονται από το σύστημα Rothchild), τη Lehman που χρεοκόπησε, την Israel Moses Seif Bank (εδρεύει στην Ιταλία), την Goldman Sachs N.Y., τη New York Chase Manhattan που ελέγχεται από την οικογένεια Ροκφέλερ και την Kuhn Loeb N.Y.

Κατά την εκτίμηση αιρετικών αναλυτών, η λύση είναι μία: "Έλεγχος από τις κρατικές τράπεζες. Έκδοση νομίσματος με κανόνες και όχι δανεισμός για την κάλυψη του δημοσίου ελλείμματος. Ο έλεγχος της ΕΚΤ πρέπει να περάσει στα Κοινοβούλια".

Και μια που η κρίση… ξερνά νέα κρίση, η μόνη διέξοδος από το δόκανο που έχει πιάσει τους τραπεζίτες, όπου το δημόσιο χρέος αναπαράγεται, είναι να φορολογηθούν ως έσοδα οι τόκοι του εξωτερικού χρέους.

ΣΗΜ. Απόψεις ακραίες, ενδεχομένως αυθαίρετες; Όπως νομίζετε... Ο καθείς ψάχνει, επιλέγει, κρίνει, απορρίπτει ή υιοθετεί. Και συνεχίζει το ψάξιμο.