Σταμάτα-Σπάτα: H 20ετής Οδύσσεια των κατοίκων, ο Χατζηδάκης και οι «μανδαρίνοι»

Πάνω από… 20 χρόνια αναμένουν το πράσινο φως της διοίκησης οι εκατοντάδες οικογένειες της περιοχής Σταμάτα-Σπάτα-Παλαιοσταμάτα, στην καρδιά της Αττικής, προκειμένου να επισημοποιηθεί ο προσδιορισμός των ορίων του οικισμού, που προϋπήρχε του 1923, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Αιτία, όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, κάποιοι «μανδαρίνοι» σε κρατικές υπηρεσίες, που παρότι προβλέπεται από τους ισχύοντες νόμους, αρνούνται στην πράξη να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες. Γεγονός που αποδίδεται σε «ολιγωρία, άγνοια της ορθής εφαρμογής των προβλεπόμενων για την περίπτωση διαταγμάτων, νόμων και διατάξεων από τη Διοίκηση και πιθανώς σε σκοπιμότητα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε πρόσφατο έγγραφο του Συλλόγου τους προς τους αρμόδιους υπουργούς κ.κ. Κώστα Χατζηδάκη, Δημήτριο Οικονόμου, αλλά και προς τον νυν δήμαρχο Διονύσου Ιωάννη Καλαφατέλη.

Το ότι πρόκειται για οικισμό προϋφιστάμενο του 1923 (γεγονός που συνεπάγεται συγκεκριμένες ρυθμίσεις) έχει ήδη αναγνωριστεί με αποφάσεις νομαρχών και αντίστοιχες «διαπιστωτικές πράξεις» ήδη από το… 1997. Εντούτοις, 23 χρόνια μετά, τα όριά του δεν έχουν αναγνωριστεί επισήμως από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Διοίκησης (και ειδικότερα σύμφωνα με πληροφορίες από τη Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού), παρότι ο αρμόδιος δήμος Διονύσου ενέκρινε με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου τα όρια του συγκεκριμένου οικισμού, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2012.

Είναι ενδεικτικό ότι ανεξαρτήτως παρατάξεως, οι δημοτικές αρχές του Διονύσου επί χρόνια εμφανίζονται να στηρίζουν την όλη προσπάθεια. Ο προηγούμενος δήμαρχος Διονύσης Ζαμάνης, σε επίσημο έγγραφο προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, γράφει τον Μάιο του 2019 για οικιστικό πρόβλημα «που επί δεκαετίες ταλαιπωρεί τους κατοίκους», το οποίο και πρέπει να λυθεί, προκειμένου «να τερματιστεί τελεσίδικα η ομηρία των περιουσιών τους».

Ομοίως ο νυν δήμαρχος Ιωάννης Καλαφατέλης, στις 17 Μαρτίου του 2020, με παρέμβασή του, επ' ευκαιρία του νομοσχεδίου για τον Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας, αναφέρει σε σχέση με τους οικισμούς «Σταμάτα-Σπάτα-Παλαιά Σταμάτα» και «Πευκόφυτο ή Σπατατζίκι», ότι με βεβαιότητα και πλήθος πράξεων και αποφάσεων προϋφίστανται του 1923, αλλά δεν ολοκληρώθηκε η κατά νόμο προβλεπόμενη διαδικασία για καθορισμό ορίων, με συνέπεια να θεωρούνται ως περιοχές εκτός σχεδίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον δασικό ή μη χαρακτήρα τους.

Έτσι, αναφέρει η παρέμβαση, «για μισό αιώνα συσσωρεύονται σοβαρά προβλήματα από το γεγονός ότι περιοχές οικιστικά πιεζόμενες καθίσταται ουσιαστικά αδύνατο να οργανωθούν πολεοδομικά, με τις αντίστοιχες βέβαια περιβαλλοντικές συνέπειες».

Εντούτοις, το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα παρά το γεγονός ότι τόσο τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη όσο και οι βουλευτές της περιοχής, όπως οι Γιώργος Βλάχος, Μάκης Βορίδης και Βασίλης Οικονόμου, εμφανίζονται να αναγνωρίζουν την ύπαρξη δίκαιου αιτήματος κι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί.

Πού «σκοντάφτει» το όλο θέμα; Οι κακές γλώσσες της περιοχής επιμένουν ότι η απάντηση σχετίζεται με ένα σχέδιο για Γενικό Πολεοδομικό Κανονισμό, που επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί προ ετών, αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη των οικισμών (σχέδιο που ουδέποτε όμως εφαρμόστηκε εξαιτίας των μαζικών αντιδράσεων και ενστάσεων) αλλά και στα συμφέροντα συγκεκριμένων μεγαλοϊδιοκτητών που κατάφεραν να αποκτήσουν χρήσεις γης, οι οποίες εφόσον προχωρούσε η αναγνώριση των ορίων των οικισμών , θα απαγορεύονταν «δια ροπάλου»!

Το ερώτημα τώρα, καθώς η υπόθεση φαίνεται να οδεύει σε κορύφωση, είναι αν θα επικρατήσει η νομιμότητα ή το… εθιμικό δίκαιο (!) που ορισμένοι μανδαρίνοι μακράς υπηρεσιακής θητείας φέρονται να επικαλούνται, προκειμένου να σώσουν τα προσχήματα, ενδεχομένως και τις παλαιότερες παρασπονδίες που έγιναν.

Γι' αυτό και τα «φώτα» στρέφονται τώρα στους αρμόδιους υπουργούς, δηλαδή τον κ. Κωστή Χατζηδάκη και (ως υπουργό Γεωργίας) τον κ. Μάκη Βορίδη, προκειμένου να επανέλθει και σε αυτούς τους οικισμούς, που βρίσκονται επί δεκαετίες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (ενώ οι απολύτως γειτονικές τους περιοχές σε κάθε σημείο του ορίζοντα, είναι απόλυτα ρυθμισμένες και ακμάζουν), η «κανονικότητα» της τήρησης νόμων και διαδικασιών.

Οψόμεθα…