Έκπληξη προκαλεί η ριζική αντίθεση του συνδικαλιστικού οργάνου των εισηγμένων επιχειρηματιών όσον αφορά στην προωθούμενη νομοθεσία για τις δημόσιες προσφορές.

Η αντίθεσή τους στη μείωση του ορίου στο 33,3% από το 51% όπου βρίσκεται σήμερα είναι έως και ακατανόητη. Η μείωση του ορίου ουσιαστικά διασφαλίζει τα δικαιώματα μειοψηφίας στην περίπτωση που δεν υφίσταται μεγαλύτερος μέτοχος, και αυτό είναι απολύτως σκόπιμο, και εύκολα κατανοητό από όλους όσοι δεν έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα να προασπίσουν (εις βάρος του επενδυτικού κοινού).

Καιρός είναι να δοθεί τέλος στην ασυδοσία ορισμένων που σπεύδουν να μειώσουν τα ποσοστά τους όταν οι τιμές είναι ψηλά και ξαναγοράζουν τις εταιρίες όταν οι τιμές χτυπήσουν ”πάτο”.

Αυτά που λέμε συνέβησαν κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια και δεν πρέπει να ξανασυμβούν…

Απορίας δε άξια είναι και η θέση των εισηγμένων ότι δεν πρέπει, λέει, οι ελληνικές επιχειρήσεις να είναι τόσο εκτεθειμένες σε επιθετικές εξαγορές. Σοβαρά, κύριοι; Και γιατί αυτό; Για να είναι οι τιμές όσο χαμηλά θέλουμε, για όσο θέλουμε, χωρίς να φοβόμαστε κανένα;

Το θέμα είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ίδια την εξέλιξη της Σοφοκλέους και δεν πρέπει να παρεμποδιστεί από ”συντεχνιακά” συμφέροντα.

Μας αρέσει δε που οι ίδιοι κατηγορούν το κράτος ότι είναι οπισθοδρομικό και δεν προωθεί την ανταγωνιστικότητα.

Έτσι φαίνεται ότι βλέπουν αρκετοί επιχειρηματίες την ανταγωνιστικότητα: καλή όπου τους βολεύει, αλλά ακόμη καλύτερη η… ”προστασία” του κράτους, όπου δεν τους συμφέρει η ανταγωνιστικότητα.