Η στήλη θεωρεί πως όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες, με την πτώση της Σοφοκλέους, ήταν ένα ακριβό (για όσους αγόρασαν ψηλά και πούλησαν χαμηλότερα), πλην όμως χρήσιμο μάθημα.

Βλέπετε, μία από τις διαφορές με την περίοδο 1999-2000 είναι ότι το γενικότερο περιβάλλον σήμερα δεν είναι τόσο ”εύκρατο” όσο φαινόταν (ή αν θέλετε… διαφημιζόταν) να είναι εκείνη την περίοδο.

Υπάρχουν πολλές και μεγάλες εστίες αβεβαιότητας, όχι μόνο γεωπολιτικές (τρομοκρατία, ανοικτή πληγή στο Ιράκ, κόντρες με το Ιράν κ.ά.), αλλά και οικονομικές (το τεράστιο αμερικανικό έλλειμμα, η όχι ισχυρή ανάπτυξη στην ευρωζώνη κ.ά.).

Υπό αυτές τις συνθήκες (κι έως ότου αρχίσουν κάποιοι μεγαλόσχημοι συγγραφείς-οικονομολόγοι να κάνουν λόγο για ”διαρκή και αδιάκοπη ανάπτυξη”, λόγω π.χ. της αύξησης του βιοτικού επιπέδου στις πολυπληθείς αγορές της Κίνας και της Ινδίας) οι αγορές δεν είναι εύκολο να καλπάζουν ανεξέλεγκτα.

Τις ανόδους διαδέχονται οι διορθώσεις και ένα απλό έναυσμα (όπως η… μυρωδιά για το ενδεχόμενο εντονότερης από το αναμενόμενο αύξησης των επιτοκίων, άρα περιορισμού της υπερβάλλουσας ρευστότητας) είναι αρκετό για να αρχίσει το -παροδικό έστω- ξεπούλημα.

Για να γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι, θα πούμε το εξής ”απλό”.

Σε περιόδους υπερβάλλουσας ρευστότητας λόγω χαμηλών επιτοκίων, όπως αυτή που διανύουμε, οι διεθνείς επενδυτές (που διαχειρίζονται –και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό- λεφτά άλλων επενδυτών, ιδιωτών και μη) ψάχνουν μετά μανίας να βάλουν κάπου τα χρήματα που τους έρχονται.

Η ”υπόσχεση” μιας καλής απόδοσης υπό αυτές τις συνθήκες αρκεί για να τοποθετηθούν χωρίς να πολυλογαριάζουν το ρίσκο.

Αυτό λέγεται… κομψά ”χαμηλό risk premium”. Όσο περισσότερα λεφτά έχουν αυτοί οι διεθνείς διαχειριστές, τόσο χαμηλότερο risk premium ζητάνε για να τοποθετηθούν.

Διότι κάτι πρέπει να τα κάνουν τα λεφτά!

Όσο ανεβαίνει η απόδοση των τοποθετήσεων χαμηλού κινδύνου (δηλαδή των τόκων που δίνουν τα ομόλογα ισχυρών κρατών και η χρηματαγορά) τόσο μειώνεται το χρήμα που εισρέει στους διαχειριστές μετοχικών χαρτοφυλακίων και τόσο ανεβαίνει το risk premium. Με απλά λόγια δηλαδή, τόσο πιο… προσεκτικά εξετάζουν τις αποτιμήσεις οι εν λόγω κύριοι διαχειριστές.

Κι έτσι κάτι που τους φαινόταν ”ελκυστικό” μέχρι πρότινος, μπορεί ξαφνικά να τους φανεί… ”καυτή πατάτα”.