”Πολλές φορές, διάφοροι θεσμικοί επενδυτές ”αναγκάζονται” και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αγοράσουν μετοχές σε συγκεκριμένη τιμή, και βεβαίως αυτοί πιθανόν την επόμενη ημέρα βγαίνουν και πουλάνε. Έτσι, είναι όλοι ικανοποιημένοι.

Από τη μία πλευρά, οι επιχειρηματίες πιέζουν για να μπουν σε μια υψηλή τιμή, ενώ και οι τράπεζες πιέζουν από την πλευρά τους, γιατί σε πολλές περιπτώσεις τα χρήματα δεν πηγαίνουν για ανάπτυξη, αλλά για εξόφληση των χρεών προς τις τράπεζες”.

Η δήλωση αυτή ανήκει στον πρόεδρο του χρηματιστηρίου κ. Σπύρο Καπράλο (σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα ”Πρώτο Θέμα”) και είναι εξίσου θαρραλέα όσο και… περιεκτική στη ”φωτογράφηση” του προβλήματος.

Θα μπορούσαμε δε να πούμε ότι είναι και άκρως… επίκαιρη, με βάση τα όσα παρακολουθούμε.

Είναι πραγματικά μια δήλωση-”φωτιά”, η οποία, για να χρησιμοποιήσουμε μια… παραβολή, δίνει το στίγμα της ανησυχίας ενός ”καταστήματος” για την ποιότητα των εμπορευμάτων που… περνούν στα ράφια του, και μάλιστα σε τιμές που δεν προσδιορίζονται από τον… καταστηματάρχη ή τον τελικό πελάτη (τον επενδυτή), αλλά από κάποιους ”χονδρέμπορους” που ουσιαστικά επιβάλλουν την αρχική τιμή… λιανικής!

Το πρόβλημα των δημόσιων εγγραφών και του τρόπου με τον οποίο εμπλέκονται -όχι μόνον στον καθορισμό της τιμής αλλά και στην κάλυψη της δημόσιας εγγραφής- συμφέροντα ”θεσμικά”, που πολλές φορές όμως δεν έχουν σχέση με την επενδυτική απόδοση, αλλά με τις ”δημόσιες σχέσεις” και τα συνδεδεμένα συμφέροντα, έχει πολλάκις καυτηριαστεί.

Ακόμη και από τον πρόεδρο του ΣΜΕΧΑ, τον κ. Μωραϊτάκη, που έχει... λυσσάξει ο άνθρωπος να μιλάει για τα ανύπαρκτα στη χώρα μας ”σινικά τείχη”, τις ενδοομιλικές συναλλαγές και άλλα τέτοια δυσάρεστα, αλλά ποιος τον ακούει;

Κι αυτό, παρότι τα μέλη του ΣΜΕΧΑ είναι οι κύριοι διεκπεραιωτές των δημόσιων εγγραφών.

Απλώς, στην περίπτωση των χρηματιστηριακών το όφελος από την προμήθεια της συμμετοχής στη δημόσια εγγραφή εξουδετερώνεται ”στρατηγικά” από το γεγονός ότι η αποτυχημένη πορεία των εισαχθέντων μετοχών διώχνει τελικά τον επενδυτή-πελάτη από την αγορά.

Και αυτό το τελευταίο είναι που φοβούνται τόσο ο κ. Καπράλος όσο και ο κ. Μωραϊτάκης.

Υ.Γ.: Διόλου ασήμαντη και η άλλη είδηση που ”έβγαλε” ο κ. Καπράλος, αυτή για εισαγωγή της ποντοπόρου ναυτιλίας με πρώτο τον όμιλο Τσάκου.

Άντε, με το καλό να δούμε και χρηματιστηριακές στη Σοφοκλέους. Διότι αυτό κι αν θα ήταν κίνητρο συγχώνευσης και συνένωσης δυνάμεων.

Κανονικό κίνητρο, όχι... γιαλαντζί!