Συνεχίζοντας το διάβασμα, πέσαμε πάνω στα στοιχεία των χορηγήσεων.

Όπως λέει λοιπόν το ενημερωτικό, σε δέκα μεγάλους πελάτες αντιστοιχεί το… 66% των συνολικών χορηγήσεων (δηλαδή τα… 2/3), ήτοι περίπου 47 εκατ. ευρώ.

Λίγο πιο κάτω αναφέρει το κείμενο: ”Στο νομικό έλεγχο παρουσιάζονται οι δέκα μεγαλύτερες συμβάσεις δανείων της τράπεζας με βάση τα υπόλοιπα της 19.9.2005”.

Ανατρέξαμε λοιπόν κι εμείς στο εδάφιο του νομικού ελέγχου εντός του ενημερωτικού και βρήκαμε… απολύτως τίποτα!!!

Λίγο μετά, ήλθαμε σε επικοινωνία με έναν από τους αναδόχους, όπου μας εξήγησαν πολύ ευγενικά τα εξής: Ότι η ταυτότητα των δανειοληπτών αφορά ευαίσθητα προσωπικά (και… εταιρικά!) δεδομένα και γι’ αυτό δεν περιλαμβάνονται στο ενημερωτικό.

Όποιος επενδυτής θέλει όμως, μας ενημέρωσαν, μπορεί να πάει αυτοπροσώπως (!) στα… γραφεία της τράπεζας ή των κύριων αναδόχων και να τα διαβάσει, ακόμη και να κρατήσει… σημειώσεις(!), όχι όμως να πάρει αντίγραφο, ενώ ούτε οι ίδιοι οι ανάδοχοι μπορούν, όπως μας είπαν, να στείλουν κάπου αντίγραφο!!!

Για να είμαστε ειλικρινείς, πρώτη φορά ακούσαμε να παραπέμπει το ενημερωτικό για ένα χρήσιμο στην αξιολόγηση της επένδυσης στοιχείο στον… πλήρη νομικό έλεγχο, τον οποίο θα πρέπει να διαβάσει ο κάθε επενδυτής… αυτοπροσώπως.

Δηλαδή αν μένει στην… Κομοτηνή, θα πρέπει να κατέβει στην Αθήνα; Πρωτάκουστα πράγματα.

Πέραν αυτού όμως, φανταζόμαστε πώς όλοι αντιλαμβάνονται ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν δηλαδή 10 πελάτες αντιπροσωπεύουν τα… 2/3 των χορηγήσεων μιας τράπεζας, έχει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ για τον επενδυτή ο προσδιορισμός της ταυτότητας αυτών των ”πελατών”.

Διότι -για παράδειγμα το λέμε- άλλο οι μεγαλοπελάτες να είναι η ΤΙΤΑΝ και η Coca Cola κι άλλο να είναι, φέρ’ ειπείν, ο… πρωτοξάδελφος του ενός μετόχου και ο… κουμπάρος ή ο μπατζανάκης κάποιου άλλου.