Συναφές όμως είναι και το θέμα που αντιμετωπίζει σήμερα ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο οποίος ευκρινώς υπολείπεται χρηματιστηριακά σε σχέση με το μέγεθος και την ιστορία του σε όλη τη διάρκεια της τελευταίας ανόδου της αγοράς.

Η αιτία βεβαίως (ή τουλάχιστον μία απο τις αιτίες) βρίσκεται στη σχεδόν παντελή έλλειψη ”ενδιαφέροντος” που επί χρόνια επεδείκνυε ο όμιλος σε σχέση με θέματα που θεωρούνται απολύτως ”βασικά” για τη σύγχρονη χρηματιστηριακή εικόνα (και ουσία) ενός μεγάλου ομίλου.

Ένα παράδειγμα, το δαιδαλώδες πλέγμα των θυγατρικών εταιριών που καθιστά την πλήρη ανάλυση του ομίλου σχεδόν… ανυπέρβλητο έργο για ξένους και Έλληνες θεσμικούς.

Φαίνεται όμως ότι σήμερα η κατάσταση αυτή αρχίζει να γίνεται αντιληπτή από τους αρμοδίους του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ.

Όπως απολύτως αντιληπτό είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα καμία εισηγμένη θυγατρική, πλην της ”ναυαρχίδας”, δεν θα μπορέσει να παραμείνει στη Διεθνή Αγορά μόλις αρχίσουν να ισχύουν τα πρόσθετα κριτήρια.

Ακόμη και η ίδια η μητρική θα μπορέσει να παραμείνει χάρη στο γεγονός ότι το κριτήριο της εμπορευσιμότητας μειώθηκε από το 15% στο άκρως πενιχρό... 10% (προκειμένου να χωρέσει και η… Αγροτική;).

Στους παραπάνω λόγους θα πρέπει να αποδοθούν και οι πληροφορίες που θέλουν πλέον τον όμιλο να εξετάζει εναγωνίως το ενδεχόμενο ”αναδιαρθρώσεων”.

Μόνο που το εξάμηνο δεν φαίνεται να είναι επαρκής χρόνος για να πραγματοποιηθούν όσα πρέπει, ενώ ο κανονισμός δεν προβλέπει παρατάσεις.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, βέβαια.

Αν κατάλαβαν ότι πάνε να χάσουν το ”τρένο”, τόσο το καλύτερο. Καιρός είναι να έλθει στο… 2005, από χρηματιστηριακής πλευράς, ο μεγαλύτερος βιομηχανικός όμιλος της χώρας!