Προ μηνών έγκυρος συνεργάτης της στήλης είχε προβλέψει οτι τα ομολογιακά δάνεια θα έλθουν στη..μόδα ως ένας αποτελεσματικός τρόπος αναχρηματοδότησης χρεών που δύσκολα εξυπηρετούνται ως προς το σκέλος των τόκων, πολλώ δε μάλλον ως προς τα λεγόμενα ”χρεωλύσια”, την επιστροφή δηλαδή του δανεικού κεφαλαίου.

Εναλλακτικά, όσοι εκ των ”ζοριζόμενων” -εταιρικά- εισηγμένων διαθέτουν προσωπική ρευστότητα, ετοιμάζονται να αποτολμήσουν την αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου, προσδοκώντας ίσως και σε κάποιο καλύτερο μέλλον.

Στην πορεία του οποίου βεβαίως, θα έχουν επανακτήσει σε χαμηλότατες τιμές ποσοστά συμμετοχής τα οποία ”ξεφόρτωσαν” κυρίως το 1999 στους μικροεπενδυτές, σε ασύγκριτα υψηλότερες τιμές.

Ετσι θα κλείσει ένας ακόμη ”αμαρτωλός” κύκλος του παρελθόντος και θα αποδειχτεί για μία ακόμη φορά, οτι το ”μονά-ζυγά δικά μας” έχει απολύτως πρακτική εφαρμογή στη Σοφοκλέους.

Προσοχή όμως. Με δεδομένη την όχι και τόσο ευνοϊκή συγκυρία, αλλά και τις ”δυσκολίες” των τραπεζών, δεν αποκλείεται να δούμε και να ακούσουμε κάποιες ”κακές” και αρκετά ”ηχηρές”... εκπλήξεις.

Κάποιες εταιρίες που θα αποτύχουν να δώσουν λύση στα προβλήματα τους είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο...

Η πιθανότητα, με δεδομένη την πρακτική του ελληνικού ”συστήματος”, που συνοψίζεται στη φράση ”να βάλουμε τα άπλυτα στη ντουλάπα να μην φαίνονται κι όλα θα πάνε καλά”, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη.

Δεν είναι όμως και τόσο μικρή όσο θα ήθελαν κάποιοι να πιστεύουν..