Όπως διαπιστώθηκε πολλάκις στην πράξη, εισηγμένες εταιρίες που είχαν τεράστια οικονομικά προβλήματα παρουσίαζαν πλασματικά κέρδη έως και την τελευταία στιγμή πριν από το… κανόνι!!!

Το γεγονός αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράδοξο, αφού τα κέρδη σημαίνουν φόρους που πρέπει να πληρωθούν.

Τι γίνεται όμως στην πράξη; Μέσα από το… ”μαϊμούδεμα” των ισολογισμών, οι επιχειρηματίες προσφέρουν σε κάποιους τραπεζίτες τη ”δικαιολογία” που χρειάζονται για να δίνουν νέα δάνεια, ή να συντηρούν τα παλιότερα.

Κι αυτή η δικαιολογία δεν χρησιμοποιείται μόνο απέναντι στους ”αφελείς” τραπεζίτες (κάτι σαν… Αλβανό τουρίστα μας θυμίζει βέβαια αυτό), αλλά και απέναντι στους… ”ξύπνιους” που απλώς θέλουν να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους είτε έναντι των προϊσταμένων τους υπηρεσιακά είτε έναντι μιας πιθανής δίωξης που θα ακολουθήσει.

Διότι τότε πάει ο τραπεζίτης (εντός ή εκτός εισαγωγικών η ιδιότητα) στα δικαστήρια και λέει αφοπλιστικά ότι έβλεπε έναν ισολογισμό υγιούς επιχείρησης με μεγάλα κέρδη.

Κι ας ήταν ηλίου φαεινότερον ακόμη και σε πρωτοετή φοιτητή ότι κάτι πήγαινε στραβά στο συγκεκριμένο ισολογισμό…

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά;

Ότι υπάρχει ακόμη και σήμερα μεγάλη ανάγκη να μπει μια τάξη στην επαγγελματική συντεχνία των ορκωτών -πολλοί εκ των οποίων ”ουδέν είδαν” όταν θα έπρεπε να έβλεπαν- αλλά κι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσει η έρευνα σε εκείνες τις περιπτώσεις που δημοσιεύονταν χαλκευμένοι ισολογισμοί με… ”μαγικές εικόνες”…

Διότι οι επιχειρήσεις δεν βαράνε κανόνι από τη μία στιγμή στην άλλη, έτσι, ως διά μαγείας.

Και υπάρχουν… ”μάγοι”. Είναι εκείνοι που υπογράφουν ως διοικητικά και οικονομικά στελέχη τους ισολογισμούς.

Τα ονόματά τους είναι για κάθε περίπτωση γνωστά.

Το ερώτημα είναι γιατί μένουν ατιμώρητοι!