Η κίνηση του κ. Χρήστου Λαμπράκη να προχωρήσει σε ανακατανομή των μετοχικών ποσοστών του ΔΟΛ αποτελεί από μόνη της είδηση ”πρώτης γραμμής”.

Όπως και η απόκτηση του 25% από τον κ. Σταύρο Ψυχάρη, καθώς τον αναδεικνύει σε αδιαμφισβήτητο, από πάσης πλευράς πλέον, ”δεύτερο τη τάξει” στον οργανισμό.

Δεν θα ασχοληθούμε όμως περισσότερο με τα… βυζαντινά ”ντεσού” της υπόθεσης, ούτε με τα… ”οικονομοτεχνικά” ζητήματα της συγκεκριμένης μεταβίβασης, που -ας μην το ξεχνάμε- ανέρχεται σε περίπου 50 εκατ. ευρώ!

Διότι υπάρχει και μια είδηση ”πίσω” από την είδηση.

Αυτό λοιπόν που έχει τη μέγιστη σημασία μεσο-μακροπρόθεσμα, είναι ότι ΔΕΝ βρέθηκε κάποιος ξένος εκδοτικός όμιλος να αποκτήσει σημαντικό ποσοστό στη μεγαλύτερη σε μέγεθος ελληνική επιχείρηση media!

Κι αυτό, κατά την άποψή μας, λέει τα περισσότερα, ιδίως αν ληφθεί υπ’ όψιν η προσπάθεια που έγινε από την πλευρά του ΔΟΛ, μια προσπάθεια που έφτασε σε ιδιαίτερα προχωρημένο σημείο το 2003 και τελικά δεν καρποφόρησε, παρότι για μια περίοδο οι Γερμανοί της WAZ είχαν ”κατασκηνώσει” για τα καλά στα γραφεία του ελληνικού οργανισμού.

Η σημασία αυτού του γεγονότος, που αφορά γενικότερα στο ελληνικό ”τοπίο” των ΜΜΕ, έγκειται στο ότι φανερώνει το εξής ”απλό”:

Με τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη και λειτουργεί σήμερα η ελληνική αγορά των media απλώς δεν ενδιαφέρει τους μεγάλους ξένους!

Αυτό πάλι σημαίνει με τη σειρά του ότι η ελληνική αγορά ΜΜΕ δεν θα μείνει για πολύ ως έχει σήμερα.

Θυμηθείτε το…