Αποκαλυπτικές πτυχές που εξηγούν το κυπριακό δράμα έρχονται στο προσκήνιο μέσα από τις καταθέσεις που δίνονται στη διερευνητική επιτροπή της Βουλής στις οποίες οι αλληλοκατηγορίες και τα… μαχαίρια πέφτουν βροχή. Από αυτές, όμως, προκύπτει πλέον με σαφήνεια ότι τελικά δεν φταίνε για όλα οι τράπεζες και οι τραπεζίτες.

Τουναντίον, οι πολιτικοί έχουν μεγάλη ευθύνη για την τραγωδία.

Χαρακτηριστικά όσα είπε ο διευθυντής του γραφείου διαχείρισης δημοσίου χρέους Φαίδωνας Καλοζώης. Είχε προειδοποιήσει από το 2011, υποστηρίζει, ότι η Κύπρος βγαίνει εκτός αγορών, αλλά ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Χριστόφια, Χαρίλαος Σταυράκης, τον αγνοούσε. «Κάναμε εισηγήσεις για μακροπρόθεσμο δανεισμό, αλλά ουδείς άκουσε».

Και τι έγινε τελικά; Ανασχηματισμός. Άλλαξε ο υπουργός, όχι όμως και η πολιτική.

«Από τις 25 Ιουλίου 2011 το Γραφείο Διαχείρισης Χρέους εισηγήθηκε την υποβολή αιτήματος για ένταξη στον μηχανισμό στήριξης. Παράλληλα, είχα προβεί σε πολλές εισηγήσεις προς τον πρώην υπουργό Οικονομικών για να προχωρήσουμε με μακροπρόθεσμο δανεισμό, ωστόσο αυτός αντέδρασε λέγοντας ότι η πολιτική ήταν δικό του θέμα κι ότι 'εγώ αποφασίζω'. Δεν μπορεί να διαμορφώνεται μια πολιτική του κράτους από ένα μόνο άτομο, ακόμα κι αν αυτός είναι ο υπουργός», είπε ο κ. Καλοζώης στην επιτροπή, όπως μεταδίδουν κυπριακά μέσα ενημέρωσης.

Ο ίδιος σημειώνει ότι μετά την πρώτη υποβάθμιση της Κύπρου στις 16 Νοεμβρίου 2010 από τη Standard & Poor’s, επέμενε ότι η Κύπρος θα έπρεπε να δανειστεί μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, οπωσδήποτε εντός του πρώτου τετραμήνου του 2011, όπως θα έπρατταν και οι υπόλοιπες χώρες, κι εκεί ήταν που προέκυψε η διαφωνία με τον υπουργό Οικονομικών.

Όταν τελικά πήρε το πολυπόθητο «O.Κ.» ήταν αργά. Τον Μάιο του 2011 δεν εκδηλώθηκε κανένα απολύτως ενδιαφέρον από τους επενδυτές να δανείσουν μακροπρόθεσμα την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ στη συνέχεια διαπιστώθηκε πως ούτε και για βραχυπρόθεσμο δανεισμό υπήρχε ενδιαφέρον.

Έτσι, η Κύπρος έφτασε κοντά στη στάση πληρωμών μήνες πριν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων.

Οι λύσεις που αναζητήθηκαν ήταν ο δανεισμός από εγχώριες τράπεζες και τελικά το δάνειο από τη Ρωσία, δεδομένου ότι δεν υπήρχε χρόνος για τις διαπραγματεύσεις που απαιτούσε η ένταξη στον μηχανισμό.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο για τη διαχείριση του χρέους, η κυβέρνηση Χριστόφια έκανε υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τα ελλείμματα και το χρέος, ενώ δεν προχώρησε στις απαραίτητες περικοπές δαπανών.

Και κάπως έτσι η Κύπρος έγινε παγκόσμιο φαινόμενο, καταλήγει ο κ. Καλοζώης, εξηγώντας πως «όταν αποκλείστηκε από τις αγορές η Κύπρος η αξιολόγηση ήταν κατηγορίας Α, που σημαίνει υψηλής ποιότητας πιστοληπτική ικανότητα».

Εμείς τι άλλο να πούμε; Τα είπε όλα ο κ. Καλοζώης!