Διόλου τυχαία, τα προβλήματα του ελληνικού κλάδου πληροφορικής αποτυπώθηκαν και στα όσα συνέβησαν στην ΕΜΦΑΣΙΣ και την IPIROTIKI.

Υπάρχουν όμως και άλλες όψεις, οι οποίες ενδεχομένως είναι πολύ περισσότερο σημαντικές για το γενικό συμφέρον της χώρας και των πολιτών της.

Όπως πληροφορείται η στήλη, φαινόμενα που χαρακτήρισαν κατά κόρον τον κατασκευαστικό κλάδο σε ό,τι αφορά τους διαγωνισμούς του Δημοσίου για τα έργα, έχουν κάνει με οξύτατο τρόπο την εμφάνισή τους και σε διαγωνισμούς για μεγάλα -και μικρότερα- έργα πληροφορικής.

Το φαινόμενο εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Ο ένας αφορά στο οικονομικό τίμημα, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις είναι τόσο ”σκοτωμένο” ώστε να μην αφήνει καταφανώς κανένα περιθώριο κέρδους.

Ο άλλος που υπέπεσε στην αντίληψη των πληροφοριοδοτών μας είναι η έμμεση μείωση του συνολικού κόστους, για παράδειγμα με την προσφορά υπηρεσιών συντήρησης - αναβάθμισης για αρκετά χρόνια, είτε χωρίς κόστος είτε με κόστος που δεν καλύπτει ούτε τη... βενζίνη αυτού που θα κάνει -υποτίθεται- τη συντήρηση.

Προφανώς τα φαινόμενα αυτά έχουν την εξήγησή τους, που δεν είναι άλλη από την κακή κατάσταση πολλών μεγάλων και μικρότερων εταιριών πληροφορικής. ”Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του”, προκειμένου να εξασφαλίσει λίγο χρόνο περαιτέρω επιβίωσης.

Αυτό όμως δεν απαντά στο θεμελιώδες ερώτημα: Πώς θα διασφαλίσει το Δημόσιο ότι θα γίνει σωστά η δουλειά του σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα όπως αυτός των νέων τεχνολογιών;

Εάν στο ερώτημα αυτό δεν δοθεί πειστική απάντηση, είναι απολύτως σίγουρο ότι οι ”δρόμοι” της νέας τεχνολογίας στην Ελλάδα θα είναι αντίστοιχης ποιότητας με τους... πραγματικούς δρόμους που γνωρίσαμε στο απώτερο, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν.

Tους καρόδρομους, γεμάτους λακκούβες, τους δρόμους που καταρρέουν σε μια γερή βροχόπτωση, τους δρόμους και τα έργα που έκαναν έτη επί ετών για να τελειώσουν!