Κόντρες και χοντροί διαξιφισμοί καταγράφονται το τελευταίο διάστημα στην αγορά τηλεπικοινωνιών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πρόσφατες δηλώσεις στελεχών του ΟΤΕ οι οποίοι χαρακτήρισαν μη βιώσιμο το μοντέλο εναλλακτικού ανταγωνιστή στον οποίο καταλόγισαν ότι πουλώντας υπηρεσίες σταθερής τηλεφωνίας «κάτω του κόστους» πήρε σημαντικό μερίδιο σε νέες συνδέσεις ADSL, (κάτι που όντως καταγράφηκε στα μερίδια αγοράς), ενώ σε άλλη περίπτωση έγιναν αναφορές σε εναλλακτικούς που «παραμένουν ζημιογόνοι» 10 χρόνια μετά την απελευθέρωση της αγοράς.

Όπως ήταν αναμενόμενο το γάντι… σηκώθηκε και στελέχη του ανταγωνιστή σχολίαζαν σε ιδιαίτερα καυστικό ύφος ότι η διοίκηση του ΟΤΕ «εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια», θεωρώντας ότι όλες οι εταιρίες έχουν το ίδιο μισθολογικό κόστος με «υπεράριθμους υπαλλήλους και δυσβάσταχτες συλλογικές συμβάσεις», ενώ συμπλήρωναν με νόημα ότι ο ΟΤΕ θεωρεί πως «όλες οι συνδρομητικές πλατφόρμες πληρώνουν εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να έχουν στο μπουκέτο τους τα ιδιωτικά κανάλια ελεύθερης λήψης που όλοι οι Έλληνες βλέπουν δωρεάν».

Το σίγουρο είναι ότι οι παραπάνω κόντρες αντανακλούν το γεγονός πως μιλάμε για μια αγορά τηλεπικοινωνιών που πλήττεται βαριά από την οικονομική κρίση και παράλληλα διαθέτει περισσότερους παίκτες από αυτούς που «αντέχει» η σημερινή πραγματικότητα, χωρίς αυτή τη στιγμή να φαίνονται στον ορίζοντα δυνατότητες ριζικής αναδόμησης του κλάδου.

Και αυτό γιατί υπάρχουν δυο καθοριστικοί παράγοντες που δρουν -προς το παρόν- απαγορευτικά στη δημιουργία μεγαλύτερων σχημάτων.

Ο πρώτος είναι ότι ακόμη και μικρές εταιρείες με σημαντικά προβλήματα θεωρούν ότι διαπραγματεύονται κατέχοντας τα... «διαμάντια του στέμματος». Κι έτσι θέτουν υπερβολικές απαιτήσεις. Από την άλλη πλευρά παίκτες που είναι σε σχετική θέση ισχύος ζητούν από τους εν δυνάμει αντισυμβαλλόμενους να υποταχθούν στις απαιτήσεις τους.

Ο δεύτερος και ίσως ο πιο σημαντικός, είναι ότι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ούτε ο ΟΤΕ, ούτε άλλος παίκτης είναι σε θέση να αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες ενσωμάτωσης άλλων παικτών και να «πληρώσει» (οι ανταλλαγές χαρτί με χαρτί έχουν ρόλο αλλά τις περισσότερες φορές χρειάζεται και... κεχρί για να γίνει σωστή δουλειά) επιδιώκοντας την περαιτέρω εδραίωση του, ώστε να γίνει καταλύτης ενός κύκλου συνενώσεων.

Εν ολίγοις, δεν φαίνεται να υπάρχουν μέτοχοι, ακόμη και μεταξύ των μεγάλων παικτών, πρόθυμοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να αποκτήσουν το.. πάνω χέρι στις εξελίξεις.

Με αυτά τα δεδομένα, η αγορά περιορίζεται σε... «τζαρτζαρίσματα», καθώς ο ανταγωνισμός σκληραίνει σε ένα βαρύ, «προβληματικό» γήπεδο.