Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πληθώρα εταιριών πέρασε τους τελευταίους μήνες σε καθεστώς επιτήρησης ή και αναστολής διαπραγμάτευσης, ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι μια σειρά εταιριών, με μικρή σχετικά χρονική απόσταση, γίνεται αντικείμενο αιτήσεων για υπαγωγή σε άρθρα του γνωστού αναπτυξιακού νόμου 1892/1990.

Μόλις την Πέμπτη ανακοινώθηκε η απόφαση υποβολής σχετικής αίτησης (για το άρθρο 46α) από τη ΔΑΡΙΓΚ, ενώ έχουν προηγηθεί πολύ πρόσφατα η Intersonic, η Έμπεδος και η ΑΛΤΕ.

Κοινώς, φίλες και φίλοι, έχουμε ήδη εισέλθει στην περίοδο των ”νεοπροβληματικών”, τα ”σπέρματα” για τη δημιουργία της οποίας μάλλον θα πρέπει να αναζητηθούν περίπου μια… πενταετία πριν στη ”χρυσή” περίοδο του 1999-2000!!!

Το ερώτημα είναι πόσες ακόμη περιπτώσεις θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο και ποιες θα είναι οι ευρύτερες επιπτώσεις.

Διότι όταν μια επιχείρηση σημαντικού μεγέθους παραπαίει, οι επιπτώσεις μοιάζουν με την επίδραση μια πέτρας που βυθίζεται στα ήρεμα νερά μιας λίμνης.

Σχηματίζονται πολύ μεγαλύτεροι ομόκεντροι κύκλοι που εκτείνονται από το κέντρο προς την περιφέρεια (τους προμηθευτές/συνεργάτες της και τους προμηθευτές/συνεργάτες των προμηθευτών της).

Το μόνο παρήγορο είναι ότι με φαινόμενα σαν αυτά φαίνεται ότι κάποια στιγμή θα κλείσει επιτέλους ο φαύλος κύκλος που άνοιξε για την ελληνική κεφαλαιαγορά το 1999-2000.

Και θα ανοίξει ο δρόμος για τον επόμενο -ελπίζουμε καλύτερο- κύκλο…