Παπουτσάνης: «Κι όμως, γυρίζει!». Δεν πρόκειται για την ιστορική διαπίστωση του Γαλιλαίου ελαφρά τροποποιημένη, ούτε για το σλόγκαν της διαφήμισης του ΟΠΑΠ με τον Γιάννη Ζουγανέλη.

Αναφερόμαστε στην εταιρεία Παπουτσάνης, που πολλοί είχαν ξεγραμμένη και τώρα φαίνεται να «γυρίζει» προς την κερδοφορία, ευελπιστώντας να αναδειχθεί σε ένα από τα ελάχιστα turn around stories σε περίοδο βαθιάς οικονομικής ύφεσης.

Το νέο management, μετά από πολυετείς περιπέτειες, κατάφερε να σημειώσει κέρδη στο τρίτο φετινό τρίμηνο. Σε επίπεδο εννεαμήνου, παρουσίασε αυξημένο τζίρο, μεγαλύτερες εξαγωγές και ζημίες προ φόρων μόλις 47,5 χιλιάδες ευρώ.


Οφειλές Δημοσίου: Σε μακρόσυρτο και κακόγουστο σίριαλ κινδυνεύουν να εξελιχθούν οι οφειλές του ελληνικού δημοσίου προς τους ιδιωτικούς φορείς της υγείας για τον Μάιο. Όσο για τις υπόλοιπες οφειλές, η κυβέρνηση μαζεύει μία-μία τις υποσχέσεις που κατά καιρούς έχει δώσει.

Η κυβέρνηση λοιπόν είχε υποσχεθεί στους ιδιώτες παρόχους του κλάδους υγείας (κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, γιατροί) πως την προηγούμενη εβδομάδα θα τους εξοφλούσε τον Μάιο του 2012 και πως από την περιβόητη δόση των 31,5 δισ. ευρώ θα εξοφλούνταν οι προ της 1ης Ιανουαρίου 2012 οφειλές του Δημοσίου.

«Πολύ καλό για να είναι αληθινό», είχαν πει παράγοντες της αγοράς και φυσικά δεν διαψεύσθηκαν.

Τελικά, η εξόφληση του Μαΐου δεν έγινε (και ούτε γνωρίζει κάποιος για το αν και πότε θα γίνει), ενώ τώρα ακούγεται πως για τις εξοφλήσεις των προμηθευτών του Δημοσίου δεν θα χρησιμοποιηθεί η δόση των 31,5 δισ. ευρώ (παρά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της), αλλά μια… ΑΛΛΗ δόση, που… ΘΑ ζητήσει η κυβέρνηση να εισπράξει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι το τέλος του έτους.

Ζήσε Μάη μου...

Συλλογικές επενδύσεις: Μετά από απίστευτες καθυστερήσεις, λέγεται ότι τώρα πάνε να κινηθούν οι διαδικασίες για να κατατεθεί προς ψήφιση (μέσα στον επόμενο μήνα;) το νομοσχέδιο για την προσαρμογή της Ελλάδας στην κοινοτική νομοθεσία περί συλλογικών επενδύσεων (UCITS 4).

Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν πως η ψήφιση του σχετικού νόμου θα μπορούσε να οδηγήσει -κάτω βέβαια από προϋποθέσεις- σε κάποια τόνωση εργασιών.

Για παράδειγμα, η μείωση του ελάχιστου απαιτούμενου ποσού για τη δημιουργία αμοιβαίων κεφαλαίων θα συνέβαλε ενδεχομένως στο λανσάρισμα περισσότερο εξειδικευμένων προϊόντων.

Ή ίσως να μπορούσαν οι ΑΕΔΑΚ να δημιουργήσουν νέα Α/Κ «κομμένα και ραμμένα στα μέτρα ενός μεγάλου πελάτη» για να διαχειρίζονται π.χ. τα κεφάλαια ενός ασφαλιστικού ταμείου ιδιωτικού δικαίου.

Κάποιες δουλειές επίσης θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκύψουν από τη δημιουργία αμοιβαίων κεφαλαίων στο εξωτερικό, με φυσική παρουσία στην Ελλάδα.

Τέλος, το νέο θεσμικό πλαίσιο θα κάνει πολύ πιο εύκολη υπόθεση την αντιπροσώπευση στην Ελλάδα αμοιβαίων κεφαλαίων του εξωτερικού, ό,τι σημαίνει αυτή για την αύξηση του ανταγωνισμού.