Η έξοδος ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό δεν περιορίζεται σε «κολοσσούς» όπως η Coca Cola και η ΦΑΓΕ. Πληθώρα εταιρειών έχει μεταφέρει έδρα ή δραστηριότητες σε γειτονικές χώρες, επιδιώκοντας είτε φορολογικά πλεονεκτήματα, είτε λιγότερη γραφειοκρατία, είτε μικρότερα κόστη, είτε, πολύ συχνά, όλα αυτά μαζί.

Το περίεργο είναι ότι ορισμένοι «παράγοντες», τόσο εντός της κυβέρνησης όσο και στον λεγόμενο συνδικαλισμό, αδυνατούν κατά τα φαινόμενα να καταλάβουν ότι πρέπει να γίνει προσπάθεια για συγκράτηση αυτής της εξόδου, πριν να είναι αργά.

Πριν λάβει τη μορφή πραγματικού κύματος.

Τρανταχτό παράδειγμα προς… αποφυγή είναι σίγουρα η κινητικότητα που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα, με σκοπό την επέκταση του αγγελιόσημου (της επιβάρυνσης δηλαδή των διαφημίσεων στον τύπο με έναν φόρο υπέρ τρίτων) και στον χώρο του διαδικτύου.

Στους θιασώτες αυτής της κίνησης, πέραν των άμεσα ωφελουμένων, συγκαταλέγονται και ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία προφανώς είτε δεν μπορούν, είτε δεν θέλουν για ευνόητους λόγους χαϊδέματος αφτιών να αντιληφθούν τα στοιχειώδη:

-Πρώτον, ότι ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας είναι κάθετα αντίθετος με οποιοδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο. Διότι πέραν των άλλων γνωρίζει ότι τυχόν επέκταση φόρων υπέρ τρίτων (την ώρα όπου ζητούμενο είναι η… κατάργησή τους) όχι απλώς αντιστρατεύεται την όλη προσπάθεια μετάλλαξης της ελληνικής οικονομίας, αλλά θα καταφέρει και να εξοργίσει ταυτόχρονα τόσο την τρόικα όσο και τους «μη προνομιούχους» της ελληνικής κοινωνίας, που δεν έχουν την ευχέρεια να πλασάρουν κλαδικά αιτήματα σε υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια.

Κι όλα αυτά την ώρα όπου η χώρα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο.

-Δεύτερον, ότι αν τυχόν περάσει τέτοια διάταξη, θα καταφέρει βαρύ πλήγμα στο μόνο τμήμα των ελληνικών media που εξακολουθεί να κρατά -μετά βίας σε πολλές περιπτώσεις- το κεφάλι έξω από το νερό. Κι αυτό προς όφελος των μεγάλων ξένων κολοσσών, που έχουν ήδη πολύ μεγάλο μερίδιο στην πίτα της ελληνικής διαφήμισης, όπως το Google, το Facebook και το Yahoo!

-Τρίτον, αλλά εξαιρετικά σημαντικό στο πλαίσιο του φαινομένου της εξόδου που περιγράφαμε, ότι με τον τρόπο αυτόν θα υποχρεωθούν πολλές εταιρείες του διαδικτυακού χώρου (ακόμη και διαφημιστικές!) να αλλάξουν έδρα, προκειμένου να αποφύγουν το βαρύ ανταγωνιστικό μειονέκτημα.

Κατά την άποψη της στήλης, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε τέτοιο ατόπημα. Όμως, το γεγονός ότι κάποιοι «παράγοντες» το προωθούν και κάποιοι άλλοι το υποθάλπουν δείχνει πλήρη αδυναμία αντίληψης των συνθηκών της παγκοσμιοποιημένης αγοράς του internet, αλλά και των ίδιων των νόμων του επιχειρείν.

Όταν επιβαρύνεις μια αγορά που αγκομαχά, το αποτέλεσμα θα είναι είτε η μείωση των δραστηριοποιούμενων σε αυτήν εταιρειών, η μεταφορά τους σε άλλο φιλικότερο περιβάλλον, είτε η μείωση των τζίρων, άρα και των θέσεων εργασίας, είτε… όλα αυτά μαζί!

Τίποτε περισσότερο…