Τρέχει να προλάβει η εταιρεία που έχει αναλάβει τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό φυσικού αερίου για να καταφέρει να πάρει την άδεια «ανεξάρτητου συστήματος» φυσικού αερίου, δηλαδή να μπορέσει να λειτουργήσει πέρα από το εθνικό σύστημα ενέργειας και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτό.

Όταν ένας αγωγός, δηλαδή, είναι «ανεξάρτητος», ο διαχειριστής του είναι αυτός που κατά κύριο λόγο αξιοποιεί τη χωρητικότητά του και έτσι έχει πιθανότητες για μεγαλύτερα έσοδα. Αντίθετα, όταν ο αγωγός εντάσσεται στο Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου, τότε οι όροι πρόσβασης στη χωρητικότητά του είναι απόλυτα ρυθμιζόμενοι.

Το πρόβλημα προέκυψε γιατί οι όροι για να δοθεί η άδεια αυτή, καίριας σημασίας για την κερδοφόρα λειτουργία του αγωγού, δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι πριν από μερικά χρόνια.

Οι ρυθμιστικές αρχές των δύο κρατών και της Ε.Ε. για να δώσουν την άδεια απαιτούν να καλυφθούν πολύ συγκεκριμένες και αυστηρές προϋποθέσεις, ενώ η Ε.Ε. με δυσκολία, και μόνο εφόσον οι επιχειρηματικοί φορείς αποδείξουν ότι η λειτουργία του αγωγού ως ανεξάρτητου συστήματος είναι πλήρως δικαιολογημένη, δίνει τη σχετική άδεια.

Τα γράφουμε αυτά επειδή πριν από λίγες μέρες βρέθηκαν στην Αθήνα εκπρόσωποι της ΔΕΠΑ, της Εdison και της βουλγαρική ΒΕΗ, που είναι οι φορείς εκτέλεσης του έργου και συναντήθηκαν με στελέχη της ΡΑΕ ακριβώς για το θέμα αυτό.

Με την ευκαιρία, να θυμίσουμε ότι η εκτέλεση του έργου κινείται οριακά μέσα στο χρονοδιάγραμμα, καθώς οι βουλγαρικές αρχές δεν έχουν εκδώσει ακόμη την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση του έργου, κάτι που το ΥΠΕΚΑ ολοκλήρωσε από τον περασμένο Ιούλιο...