Ο φόβος για το πάτημα του κουμπιού κυριαρχεί στο πίσω μέρος του μυαλού αρκετών παραγόντων της αγοράς, καθώς η Σοφοκλέους κινήθηκε ανοδικά όλο αυτό το διάστημα, στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στις ”πλάτες” μεγάλων ξένων οίκων.

Κι εδώ φίλες και φίλοι αναδεικνύεται το αδύνατο σημείο της αγοράς μας.

Δεν διαθέτουμε ισχυρά εγχώρια Αμοιβαία Κεφάλαια, κι ακόμη περισσότερο η έννοια των pension funds και των λοιπών πραγματικά ”θεσμικών” επενδυτών παραμένει σε εμβρυακή μορφή (για να το πούμε και ευγενικά), αφού οι εξελίξεις κινούνται με το γνωστό ρυθμό της… χελώνας!

Στην πραγματικότητα, παρότι το 2004 έκλεισε με άνοδο για τους βασικούς δείκτες (Γενικό και FTSE-20) και η άνοδος συνεχίστηκε με εντυπωσιακούς ρυθμούς στον πρώτο μήνα του τρέχοντος έτους, στα εγχώρια μετοχικά Αμοιβαία Κεφάλαια έχουν υπάρξει συνολικά, από την αρχή του 2004 έως τώρα, ΕΚΡΟΕΣ (αντί για εισροές) κεφαλαίων της τάξεως των 500 εκατ. ευρώ, ήτοι των 170 δισ. δρχ!

Υπολογίζεται ότι οι ξένοι επενδυτές κατέχουν στην πράξη πάνω από το 25% της κεφαλαιοποίησης του FTSE-20, που σημαίνει ότι έχουν περίπου το… 50%, ίσως και περισσότερο, του λεγόμενου free float (αφού το κράτος έχει σημαντικά ποσοστά έμμεσα ή άμεσα σε ΕΤΕ, Εμπορική, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ενώ υπάρχουν και οι βασικοί μέτοχοι των μεγάλων ιδιωτικών εταιριών όπως η Eurobank, η Τιτάν, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ κ.λπ.).

Τι ισχύ παρέχει αλήθεια αυτή η κατάσταση στους εκπροσώπους των μεγάλων ξένων οίκων; Πόσοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θυμούνται την ”κρίση” με τα ελληνικά ομόλογα πριν μερικά χρόνια;

Θα μπορούσε να επαναληφθεί το φαινόμενο αυτή τη φορά στις μετοχές; Σαφώς και θα μπορούσε. Το ερώτημα είναι γιατί δεν γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια -μερικής έστω- αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.

Και η απάντηση είναι ότι το θέμα του χρηματιστηρίου και των συλλογικών - ασφαλιστικών επενδύσεων δεν αντιμετωπίζεται μέχρι στιγμής με οργανωμένο τρόπο από την κυβέρνηση.

Για την ακρίβεια, δεν φαίνεται καν να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις προτεραιότητές της!

ΥΓ.: Σε αυτή τη φάση, εν όψει νέων μετοχοποιήσεων και άλλων ”κινήσεων” απο την πλευρά της κυβέρνησης, υπάρχει... ”μαξιλαράκι” στις τυχόν πιέσεις. Οι αποτιμήσεις ”χτενίζονται” και όλοι είναι ευχαριστημένοι

Μετά όμως;