«Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» λέει η παροιμία - και φαίνεται να βρίσκει δικαίωση στις επιλογές προσώπων της νέας κυβέρνησης.

Οι κραδασμοί που προέκυψαν από την παραίτηση του Βασίλη Ράπανου, αλλά και ο σάλος που προκλήθηκε στις έξι μέρες που μεσολάβησαν από την υπουργοποίηση έως την «ευγενική» αποπομπή του Γιώργου Βερνίκου (λόγω του προστίμου της κεφαλαιαγοράς που έφερε στο προσκήνιο το Euro2day.gr και της off-shore εταιρίας) δεν αποκλείεται να έχουν και συνέχεια, αν κρίνουμε από ορισμένα «μπουμπούκια» που ακούγονται εντόνως.

Μετά το διπλό φιάσκο (για το οποίο φέρει ίσως το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης), ο κατά τα άλλα ευφυής Ευάγγελος Βενιζέλος αποφάσισε να βγάλει την ουρά του απ' έξω στην υπόλοιπη διαδικασία επιλογής προσώπων.

Κι έτσι το... γήπεδο έχει στρωθεί ώστε τις γκάφες που φαίνεται ότι έπονται να τις χρεώνεται αποκλειστικά πλέον ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ασχέτως αν και τα άλλα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης «αποδέχονται».

Γιατί τα λέμε όμως όλα αυτά;

Διότι στην ονοματολογία των ημερών πλασάρονται ως πρωταγωνιστές για την ανάληψη θέσεων ευθύνης στον ευρύτερο κρατικό τομέα πρόσωπα που έχουν «καεί» είτε στην πολιτική, είτε και στην οικονομία, όταν πρόκειται για «τεχνοκράτες».

Και εξηγούμεθα: Δεν είναι δυνατόν πολιτικό πρόσωπο που βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου των δομημένων ομολόγων, που εξαναγκάστηκε να μην κατέβη ως υποψήφιος στις εκλογές του 2009, επί ηγεσίας Καραμανλή, να εμφανίζεται σήμερα ως υποψήφιος για υψηλή θέση, με μεγάλες ευθύνες κατά το επόμενο διάστημα.

Όχι, η εξαίρεση από μια εκλογή δεν δύναται να είναι «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί από την κοινή γνώμη με βαριές πολιτικές ευθύνες, που γι' αυτόν τον λόγο απέτυχαν ως… πολιτευτές, παρά την πρότερη θητεία σε υπουργικά αξιώματα.

Ομοίως, δημόσιος οργανισμός πρώτου μεγέθους και στρατηγικής σημασίας για τη χώρα δεν γίνεται να διοικηθεί αξιόπιστα από όψιμο πολιτευτή άσχετου κόμματος, που στην προηγούμενη επαγγελματική καριέρα του στιγματίστηκε από σειρά θαλασσοδανείων κι εν τέλει αποτέλεσε προσωπική επιλογή επιχειρηματικού κροίσου, που σήμερα έχει ανοιχτές δοσοληψίες με την ποινική δικαιοσύνη.

Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις, λιγότερο ίσως «ευδιάκριτες», αλλά εξίσου γνωστές στην πιάτσα, για τα πεπραγμένα τους - και τους πάτρονές τους. Τυχόν επιλογή τους θα έχει παραπλήσια αποτελέσματα, διαιωνίζοντας την «οσμή» της διαπλοκής.

Το είπαμε και το ξαναλέμε: στην κυβέρνηση αυτήν, καλώς ή κακώς, η χώρα έχει εναποθέσει τις τελευταίες της ελπίδες για βελτίωση της δεινής κατάστασης.

Περιμένει κάτι άλλο, πιο φρέσκο, πιο καθαρό, πιο αποτελεσματικό.

Κάθε διάψευση αυτής της ελπίδας, κάθε ειρωνικό μειδίαμα ή έκφραση απογοήτευσης, στο άκουσμα προσώπων στιγματισμένων στα μάτια της κοινής γνώμης και της αγοράς, είναι και μια μαχαιριά στην καρδιά του αστικού κόσμου, των μετριοπαθών που ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εκμετάλλευσης για τις ακραίες δυνάμεις που καραδοκούν, επενδύοντας «τα ρέστα τους» στην κακοσμία που δυστυχώς φαίνεται ότι συνεχίζει να αναδίδεται από μέρος του πολιτικού μας συστήματος.

Ας προσέξουν λοιπόν ο κ. Σαμαράς και οι συνεργάτες του την «ποιότητα» των επιλογών τους, διότι εκείνος τις χρεώνεται προσωπικά. Η κοινωνία ούτε θα ξεχάσει, ούτε θα συγχωρήσει.

Ειδικά ετούτη τη φορά.