Ανεξάρτητα από το πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους οι διοικήσεις των εισηγμένων εταιρειών, κανείς δεν μπορεί να τις κατηγορήσει για έλλειψη… διπλωματικών ικανοτήτων. Κάθε άλλο μάλιστα.

Όταν λοιπόν προ διμήνου υψηλόβαθμο στέλεχος επιχείρησης δήλωσε ξεκάθαρα πως «τα διαθέσιμα της εταιρείας είναι στο εξωτερικό», προκλήθηκαν κάποιες αντιδράσεις, οπότε οι διοικήσεις των υπόλοιπων επιχειρήσεων προετοιμάστηκαν καταλλήλως σε πιθανή σχετική ερώτηση που θα τους ετίθετο από δημοσιογράφους ή μετόχους

Έτσι λοιπόν, στο πλαίσιο των τακτικών γενικών συνελεύσεων, όταν τους ετίθετο το ερώτημα για το πού είναι κατατεθειμένα τα διαθέσιμα κεφάλαια της εταιρείας, οι περισσότερες διοικήσεις επαναλάμβαναν -λες και ήταν συνεννοημένες…- παρόμοιου περιεχομένου κλισέ.

Όπως το ότι «οι καταθέσεις μας είναι τοποθετημένες σε… ασφαλές μέρος» (η απάντηση συνοδευόταν συνήθως και από ένα πονηρό μειδίαμα).

Ή ότι (με σοφιστικέ ύφος) «χρέος των διοικήσεων είναι να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο ασφαλή γίνεται τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας».

Ή τέλος πως «οι καταθέσεις της εταιρείας δεν κινδυνεύουν». Κι έκοβαν απότομα τη συζήτηση.

Σε κάποια εισηγμένη, όμως, που φαίνεται πως δεν... πήρε γραμμή από τις υπόλοιπες, η απάντηση της διοίκησης ήταν πως «τα διαθέσιμά μας παραδοσιακά κατανέμονται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ανάλογα με τις ανάγκες και τις δραστηριότητες του ομίλου». Και όταν ο μέτοχος επέμεινε ρωτώντας «πού επικεντρώνονται αυτήν την περίοδο οι ανάγκες και οι δραστηριότητες του ομίλου;», η διοίκηση δεν μπόρεσε να αποφύγει την απάντηση: «Στο εξωτερικό»…

Κοινό μυστικό λοιπόν είναι πως η πλειονότητα των εισηγμένων και μη εταιρειών -σχεδόν όλες από αυτές που δεν «κρέμονται» από τις ελληνικές τράπεζες- έχει στείλει τα λεφτά της έξω.

Αυτό όμως έχει και τη θετική του διάσταση. Γιατί όταν (και αν…) οι εταιρείες αυτές πειστούν πως ο κίνδυνος εξόδου της χώρας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα έχει παρέλθει -ή έστω έχει μειωθεί κατά πολύ-, τότε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ θα επιστρέψουν στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών, ενισχύοντας τη ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας και ρίχνοντας τα πολύ υψηλά επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων.

Γιατί άλλωστε μια εταιρεία να δανείζεται στην Ελλάδα με 8% και τα κεφάλαια αυτά να τα καταθέτει στο εξωτερικό με απόδοση μικρότερη του 1%;

Δεν συμφέρει…